μετέωροι υδρατμοί

Ηλεκτροφόρα σύρματα χτυπούν
Στα βράχια της όρασης
Πάλλονται οι βλεφαρίδες
Σαν την σκόνη των υδρατμών
Πάνω στο καθρέπτη
Αναθρώσκοντα δυο ανεμόπτερα
Περισυλλέγουν δέσμες φωτός
Διυλίζοντας τα πέπλα
Του ακονισμένου Δωματίου
Ανοιγοκλείνουν το διακόπτη
Στην οθόνη της φαντασίας
Εικόνες και γρίφοι
Και το ποίημα άμωμο
Με σταυρωμένα τα χέρια
Κρυφοκοιτάζει τους ιστούς
Της φωτισμένης Σελήνης μου
Γεωγραφία με εκλάμψεις φθορίου
Αναμασά ισχνές ματαιωμένες ενοράσεις
Μιας υπέργειας ανατροπής
Αφήνομαι γειωμένη στα φορτία
Της δεύτερης φύσης
Κι αναπαράγομαι σε άναρχους
Πυρήνες φωτός
Δεν με βλέπεις
Μετέωροι υδρατμοί αμφιταλατεύονται