Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

το πορτρέτο της ποίησης


Όταν σε πλάθω με πηλό μου διαφεύγει πάντα
Η ακτινοβολία του παγωμένου βλέμματος σου
Το δάκρυ που αργοκυλάει  η απουσία πάνω στα χείλη σου
Ο χρόνος κρυμμένος στον βραχίωνα του άστρου
Μέτρο αυστηρό στην ώρα της καρδιάς
Πριν τελικά  ξεπεταχτεί το βέλος του ουράνιου τόξου στο πελιδνό σου χώμα..
Αμφίρροπες μεταλλάξεις του μικρού σου  κόσμου με κατοικούν ακούσια
Που ζεις;
Τι γεύεσαι;
Πως ξυπνάς;
Μήπως πονάς;
Ή απλά περιφέρεσαι στον άγνωστο ολολυγμό του ανθρακίτη
Μέσα σε υποθαλάσσιες νησίδες που απανθράκωνες με τόση συστολή
Αναμετριόσουν με το υπογάστριο πόνο της βουβής αράχνης
Κολόνες ανάπαιστοι και εδάφια κλείδωναν τις ψυχές των εντόμων
Μέσα σε τετράκλινα δωμάτια περιφερειακών νοσοκομείων
Νοσούσε το επτάφωτο σμαράγδι της αγριελιάς του νόστου
Ο πλους στην πύλη με τις μαρμάρινες λεοντές κρατούσε αιώνες
Ο Οδυσσέας απερίφραχτο αλωνάκι με τη μικρή λεμονιά στο κέντρο
Να σπαρταρά αταξίδευτους παμπάλαιους χάρτες με κλειδωνιές ξένες
Γραφήματα αυστηρά στο χέρι του από το μελανοδοχείο της ειμαρμένης φύσης
Ο έρωτας είπες μικρός κορυδαλλός με τη  σεπτή φωνή του αρχάγγελου
-Παραλίμνια η αγάπη με τις υφές της επαρμένης πικραλίθρας στη χαίτη-
Μικρός ηνίοχος ο έρωτας με σπασμένο το σταμνί των μύρων του
Καλπάζει ορθός στα χάη της ψυχής
Όταν σε πλάθω με πηλό μου διαφεύγει πάντα
Η ακτινοβολία του παγωμένου βλέμματος σου
Το δάκρυ που αργοκυλάει η απουσία πάνω στα χείλη σου
Ποτέ δεν μου δόθηκαν ακέραια
Σαν να φοβόντουσαν το ατελεύτητο
Δάμασμα  της βυζαντινής πορφύρας
Που δειλά αντίφεγγε κάτω από δίχρωμο φέγγος των ματιών σου
Που ζεις;
Τι γεύεσαι;
Πως ξυπνάς;
Μήπως πονάς;
Μια καμπάνα στο σκοτεινό σύμπαν δονείται από τις χειρονομίες σου
Υγρή απόκοσμη ιερότητα στο περικάρδιο ιστό της νύχτας
Επανέρχεται αέναα στο φως του λησμονημένου κεριού
Χαοτική σκιά στο ακάνθινο στεφάνι της ανοιχτής πληγής 
Αφυπνίζει το έφυδρο πορτρέτο της ποίησης
Μετά λύπης σου μιλώ!

39 σχόλια:

  1. Η λεπτοφυής ύλη του ποιήματός σου, έχει ένα μεταφυσικό κέντρο που με ενδιαφέρει, ειδικά γιατί το τοξεύεις απο ύψος και απο απόσταση: ''Αναμετριόσουν με τον υπογάστριο πόνο της βουβής αράχνης''. Ο ήρωάς σου έχει επίγνωση του μεταφυσικού κακού και της κενότητας του κόσμου: '' Μιά καμπάνα στο σκοτεινό σύμπαν δονείται απο τις χειρονομίες σου Υγρή απόκοσμη ιερότητα στο περικάρδιο της νύχτας''. Ήδη στην αρχή ο ήρωας αντιμετωπίζει το πρόβλημα του χρόνου: '' ο χρόνος κρυμμένος στον βραχίονα του άστρου. Μέτρο αυστηρό στην ώρα της καρδιάς''. Κάθε σου φράση είναι σμιλεμένη ποιητικά, είναι αυτόνομη, χωρίς να χάνεται το κέντρο και η σειρά που δημιουργείς. Μπράβο Ελένη, σε φιλώ, σε παρακολουθώ πάντα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ελένη,
    Η ποίησή σου πλάθεται από «χειρονομίες» που ζωγραφίζουν λέξεις στο «σκοτεινό σύμπαν» σαν αστερισμούς…
    Μαζεύω ένα-ένα τ’ αστέρια τους, αστραφτερές ψηφίδες
    και φτιάχνω μέσα μου το ψηφιδωτό πορτρέτο της..
    Σ’ ακούω που μου μιλάς…
    το αισθάνεσαι; ..σε φιλώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Eriugena για κάποιους λόγους δεν ήθελα να δημοσιεύσω το παρόν ποίημα
    κάπου με παίδευε η αρτιότητα του και η προσωπική ύλη κάτω από την οποία σχεδιάστηκε
    Δεν το απόλαυσα σε όλες τις διαστάσεις του σαν να με τιμωρούσε
    για την αστοχία μου
    Σε ευχαριστώ για τις σκέψεις που παράθεσες ο χρόνος για μένα πλάθεται πάντα μεταφυσικά εκεί ισορροπεί η ύπαρξη μου
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. nameliart οι ήχοι του ποιήματος έχουν για μένα μεγάλη σημασία σαν συλλαμβάνεις δηλαδή την οντότητα του μέσα από την απαγγελία και τα ηχοχρώματα
    Σε ευχαριστώ για την μέθεξη των λόγων σου

    Υ.Γ η ιστοσελίδα μου επιτέλους λειτουργεί θαυμάσια ένα μεγάλο ευχαριστώ και πάλι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η πένα εργαλείο χειρουργικό επιχειρεί σχισμή στο Ζωτικο Όργανο μιας Ποίησης που δεν χαρίζεται στην Επιστήμη της Ανάλυσης...

    Διαβάζεται δυνατά...
    άλλοτε με ψιθύρισμα..
    μα και στις δύο περιπτώσεις καλυπτει την Ανάγκη που έχουν οι Μορφες που επιΣτρατεύεις....

    Ανάγκη για Επαφή......
    σαν διαιώνιση μιας παλιάς Αξίας που αποσιωπήθηκε νωρίς στην Αθέατη Πλευρά της Σελήνης....

    και το κύμα όλο έρχεται, μα δε θελεις να σε φτάσει....

    για να υπάρχει εξέλιξη και Λόγος να επιστρέψεις στο Σημείο που πρωτοξεκίνησαν Όλα.....

    εκεί που η ίδια η Ποίηση υμνεί εσένα ...δικαιωματικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. εκεί που η ίδια η Ποίηση υμνεί εσένα ...δικαιωματικά...

    Κάκια μου ένας ύμνος τα δικά σου λόγια φέρνουν το σπέρμα της ιερής τέχνης το ζωογόνο απόθεμα της καρδιάς σου
    Πολύτιμα φτερουγίσματα τα τοποθετώ στην σκέψη μου
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ποιήτρια σε νιώθω πόσο δύσκολο να εκφράσεις το πορτρέτο της ίδιας της ποίησης, να το ζωγραφίσεις μέσα απ' τις λέξεις και τις σκέψεις σου και να είναι ολοκληρωμένο, δύσκολο ακόμα και να απαντήσεις τις ερωτήσεις που επαναλαμβάνεις, για να το προσδιορίσεις...κι είναι άπιαστο, διαχέεται όπως ο ήχος, η λάμψη της ακτινοβολίας, η χρονική στιγμή κι η αέρινη πνοή, μεταλλάσσεται αμφίρροπα και μέσα από αμέτρητες περιγραφές και απεικονίσεις...κι είναι πολύπλοκο και πολυσύνθετο, αλλά εκείνο που το αντιπροσωπεύει ολοκληρωτικά κι εκείνο που αποπνέει είναι το συναίσθημα...και ξεχειλίζει από συναίσθημα η απόπειρα τούτη σου ποιήτρια!!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ελένη μου,

    κάθε σου ποίημα, είναι τόμοι χίλιοι, με άπειρες υποθέσεις!..
    Και τόσο υπέροχη η απόδοση που κόβεται η ανάσα, για να ανασάνεις ελεύθερα στο τέλος...
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τι να σχολιασω εγω ο αδαης
    Κρατω και παιρνω μονο αυτό
    μαζι μου...
    "Όταν σε πλάθω με πηλό μου διαφεύγει πάντα
    Η ακτινοβολία του παγωμένου βλέμματος σου

    Καληνυχτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τόσες λεπτομέρειες γύρω μας και τις βλέπεις μόλις κάποιος ρίξει πάνω τους έμπνευση! Τόσο μοναδικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. oneiremata οι διαβάσεις είναι πολλές και διάχυτες με μοχλό πάντα το συναίσθημα
    αυτό καταπραΰνει τις αποδράσεις του νου, δέχεται να δώσει και δίνεται ακέραιο χωρίς επιφυλάξεις και ενδοιασμούς καθαρό δυνατό και ατόφιο
    Μια προτεραιότητα που καθηλώνει ο,τι το ποίημα αποφασίζει
    Σε ευχαριστώ για τα θερμά σου λόγια και σου υπόσχομαι πως θα συνεχίσω με την ίδια θέρμη
    Φιλιά πολλά περισυλλογής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πυρφόρα μου μεγαλόψυχη και μεγαλόθυμη όπως πάντα με περίσσευμα αγάπης... ίδιος προσκυνητής στον βωμό της ποίησης
    Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου
    οι ανάσες μας θα είναι πάντα κοφτές και πύρινες ικανές να ψηλαφούν τον οίστρο της ευτυχίας και τον παλμό του συναισθήματος
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Velvet στην πρόσκληση και την πρόκληση της αγάπης δινόμαστε ολοκληρωτικά και μαχητικά δικαιώνοντας τα μύχια συναισθήματα μας και τις ευαισθησίες μας
    Σε ευχαριστώ για τα λόγια σου
    και σε φιλώ γλυκά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γουΐκα οι λεπτομέρειες και οι μικρές συνάψεις οδηγούν το χέρι της τέχνης σε μονοπάτια φωτεινά που υποδουλώνουν το νου και το συναίσθημα
    Μοναδικά τα λόγια σου και σε ευχαριστώ πολύ
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ο πλους στην πύλη με τις μαρμάρινες λεοντές κρατούσε αιώνες
    Ο Οδυσσέας απερίφραχτο αλωνάκι με τη μικρή λεμονιά στο κέντρο
    Να σπαρταρά αταξίδευτους παμπάλαιους χάρτες με κλειδωνιές ξένες
    Γραφήματα αυστηρά στο χέρι του από το μελανοδοχείο της ειμαρμένης φύσης
    Ο έρωτας είπες μικρός κορυδαλλός με τη σεπτή φωνή του αρχάγγελου
    -Παραλίμνια η αγάπη με τις υφές της επαρμένης πικραλίθρας στη χαίτη-
    Μικρός ηνίοχος ο έρωτας με σπασμένο το σταμνί των μύρων του
    Καλπάζει ορθός στα χάη της ψυχής
    Δεν έχω να προσθέσω τίποτα
    η μαγεία της ποίησης ο φίλαυτος χρόνος με ακολουθεί
    Δανάη
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Δανάη ο χρόνος και η μαγεία της ποίησης απορυθμίζουν την καθημερινότητα μας απογυμνώνουν την μονοτονία της και δρέπουν τους καρπούς της φαντασίας μια αλάθητη σύζευξη
    Σε ευχαριστώ πολύ και σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. θα στο ξαναπώ Ελένη, ακόμα πιο απλά:

    γράφεις ποίηση!

    μπράβο κοριτσάρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Λύχνε μου τα λόγια σου αφοπλιστικά
    και τόσο μα τόσο δυνατά
    Σε ευχαριστώ πολύ και σε φιλώ γλυκά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Έρχομαι νύχτα και ξαπλώνω στην αμμουδιά σου αφήνοντας το ανάλαφρο κύμα σου να μου χαϊδεύει τα εσώψυχα, ενώ την ίδια ώρα με το βλέμμα στυλωμένο στο σκοτεινό θόλο τού σύμπαντος χαρτογραφώ αστερισμούς και σαν παιδί μετράω τ' άστρα...
    Τι γρήγορα που περνάει ο χρόνος στην ονειροχώρα σου... Το λυκόφως ξεθωριάζει τις εικόνες και σημαίνει ξημέρωμα... ήρθε η ώρα να πηγαίνω...

    Φιλί κοχύλι στο ακρογιάλι σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Θερμή Καλημέρα, Ελένη μας !

    Ουφ, γριπούλες ...
    Τα λέμε !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. bd σε ευχαριστώ πολύ για το ποιητικό σου πέρασμα
    Σε φιλώ γλυκά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Θερμή καλημέρα φίλε Φάρε
    και περαστικά
    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Προσπάθησα να σκεφτώ την αυτοκριτική σου διάθεση, και σκέφτηκα ίσως πως απορρέει απο την πίστη σου στο ποητικό όραμα της ''αντικειμενικότητας'', όπως εγώ το έχω ορίσει για σένα παλιότερα. Εννοείται πως ο ''ήρωας'' σου εδώ είναι η ίδια η ποίηση, αυτό το αντιλήφθηκα αμέσως, όπως και άλλοι πιστεύω! ίσως η γραφή μου να είναι συνηθισμένη στα αυτονόητα της συνεννόησης..από την άλλη, αυτό το που ήθελα να τονίσω, είναι η περιγραφή σου στο υποκειμενικό πλαίσιο. Η ποίηση παρουσιάζεται νομίζω σαν ''ποιητής'', και μάλλον αυτό σε απογοήτευσε λίγο! Μα είναι τόσο δύσκολο να μην το κάνει κανείς αυτό, που δεν θα πρεπε να σε απογοητεύσει. Μπορείς να χτίσεις ξανά ένα πιό αντικειμενικό υπόστρωμα, δεν χάθηκε ο χρόνος, αλλά αυτό δεν πρέπει να σε απογοητεύει. Μακάρι και άλλοι να ήταν τόσο σεμνοι...σε ξαναφιλώ με θέρμη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Όαση, να μαπίνεις εδώ μέσα, με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας ...

    Θερμή Καλημέρα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Eriugena μου άρεσε η προσέγγιση και η ανάλυση που έκανες στο ποίημα!
    ο ποιητής είναι ο εξόριστος αυτός που περιπλανάται και τελικά υποκύπτει κατά αρχάς στο φαντασιακό του περιβάλλον και στην άχρονη διαχρονικότητα του αποκόπτοντας τα ακραία του συναισθήματα που τον καταδιώκουν αναζητά τον ανακαθορισμό του και τις αξίες που θα τον φυγαδεύουν ξανά στην ζωή πλάνητας γαρ και στερημένος όπως είναι καταφεύγει στο μεταφυσικό κλοιό και στην απολυτότητα για να σωθεί
    Σε ευχαριστώ πολύ
    Οι ρυθμοί μου από εδώ και πέρα θα είναι αργοί θέλω να περάσω σε μια περίοδο αγρανάπαυσης μου είναι απαραίτητη
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. ωραίο ερωτικό-φιλοσοφικό ποίημα. Δεν θα μιλήσω με ωραίες ηχητικά λέξεις και ήχους στο σχόλιο μου εδώ, για να μην στερήσω ούτε γραμμάριο από το χρυσό βα΄ρος του ποιήματος σου. Ελεγειακό και Μεθεκτικότατο.
    Στυφνό εκεί που έπρεπε να πονέσει.

    Όχι, τελικά άλλαξα γνώμη. Μου βγαίνει να πω κι εγώ ωραίες λέξεις. Είναι κάτι με το ποίημά σου φαίνεται, που παρασύρει...

    Υπέροχο ποίημα.
    Το μόνο που με ξένισε είναι το πλήθος των δρόμων που άνοιξε προς συζήτηση. Τείνει να μην θέλει το ίδιο το ποίημα να αυτοπροσδιοριστεί στο χωροχρόνο. Ίσως τελικά αυτό να είναι η ποίηση. Ένας αχταρμάς σκιών του ιδεατού κόσμου του Πλάτωνα που προσπαθούν να πατήσουν στα καρφιά της γης και πηδάνε ξανά πίσω πονεμένες.
    Θα το διαβάζω συχνά αυτό το ποίημα, θα επανέρχομαι να παίρνω ψυχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. tsiailis world
    Καλώς ήρθες
    Μεθεκτικότατο το σχόλιο σου δεν έχω τι να προσθέσω τα είπες όλα
    Ειλικρινά σε ευχαριστώ πολύ!! σχόλια σαν τα δικά σου αποτελούν την αφορμή και την εφόρμηση για παραπέρα ποιητικές απόπειρες
    Σε χαιρετώ γλυκά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ίσως τελικά αυτό να είναι η ποίηση. Ένας αχταρμάς σκιών του ιδεατού κόσμου του Πλάτωνα που προσπαθούν να πατήσουν στα καρφιά της γης και πηδάνε ξανά πίσω πονεμένες.
    Αυτό μου άρεσε πολύ ένας ορισμός με πολλές συντεταγμένες που ακουμπά τον χωροχρόνο της ποίησης
    Σε ευχαριστώ διπλά tsiailis world
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. "μέτρο αυστηρό στην ώρα της καρδιάς" ...
    "μετά λύπης σου μιλώ"

    κι εγώ σωπαίνω
    και σε δύο στίχους μέσα
    ολάκαιρη τη ζωή μου
    βρίσκω

    Ελένη μου,
    πως γίνεται αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Η βιωματική ποίηση περικλείει
    την οντότητα μας συμμαχεί με κωδικούς αυστηρά προσωπικούς
    meggie μου και αυτοπροσδιορίζεται
    με τις μνήμες μας και τα ηθικά μας μέτρα πόντοι της καρδιάς
    Σε ευχαριστώ για το πέρασμα σου
    δυνητικό όπως πάντα
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Μικρός ηνίοχος ο έρωτας με σπασμένο το σταμνί των μύρων του
    Καλπάζει ορθός στα χάη της ψυχής
    Όταν σε πλάθω με πηλό μου διαφεύγει πάντα

    Η ακτινοβολία του παγωμένου βλέμματος σου
    Το δάκρυ που αργοκυλάει η απουσία πάνω στα χείλη σου
    Ποτέ δεν μου δόθηκαν ακέραια
    Σαν να φοβόντουσαν το ατελεύτητο
    Δάμασμα της βυζαντινής πορφύρας
    Που δειλά αντίφεγγε κάτω από δίχρωμο φέγγος των ματιών σου


    Αυτό μου άρεσε πάρα πολύ!!!!!!!!!!
    Ελένη έχεις τον τρόπο σου, τον ωραίο σου τρόπο!
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Στρατή είναι ευτυχία για εμένα
    να διαβάζω τέτοια λόγια από εσένα
    Σε πιστεύω πολύ σαν ποιητή
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. My precious Helen!
    My precious Helen!
    I kiss your eagerness!
    I kiss your innocence!
    Be what you are!
    Emil

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Θερμή Καλημέρα.

    Εύχομαι ένα καλό και δημιουργικό Σαββατοκύριακο !
    Εμπνευσμένο ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Αιμίλιος Emilius
    σε ευχαριστώ πολύ
    πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Καλό Σαββατοκύριακο φίλε Φάρε
    πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Καλημέραααααααααααα !

    Φωνάζω, γιατί, σαν να βγήκε ο ήλιος σήμερα !
    Άντε, γιατί, παγώσαμε !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Καλημέρα φίλε Φάρε
    από μια ηλιόλουστη αλλά
    παγερή Αθήνα
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή