η προσευχή του πόθου

Νεκρολούλουδα κρατούσες στα χέρια σου

Άλικα να τα μαδάει ο αγέρας των παρθένων

Ωρών με δυο λαμπιόνια άσβεστα στο κόρφο

Χορευτής άνεμος μπάτσιζε με πελαγίσιες ριπές

Το πρόσωπο σου στις ανώγειες θαλασσορωγμές

Εκεί που τις μέρες του καλοκαιριού περιπλανιόσουν  

Με τα τρεμάμενα βαθυγάλαζα δελφίνια

Της Ακροναυπλίας κατάσαρκα στο μέγα κύμα

Κυπαρισσότοπος κορυδαλλών με απόκρυφα Αγάλματα

Άκαμπτες σιταρήθρες και νυχτέρια γρύλων

Να πάλλει το ζάρι της ζωής ανάμεσα στις ένδοξες

Ορτανσίες χορηγός μιας αδαμάντινης λάμψης 

Τα γόνατα λύγιζαν μπροστά στο ιεροεξεταστήριο

Των υπέρθυρων κιόνων της ιεράς πολιτείας

Καθοδηγούμενες προσευχές πρόσταζαν ψυχρά

Την μετάνοια της ανάδελφης ορχήστρας

Μουσικές εσπερίδες στο υδατοφράκτη της προσμονής 

Φυλάκιζαν ήχους και κλαγγές σαξοφώνων

Το ψηφιδωτό των αισθήσεων καταμαρτυρούσε

Την ανασαιμιά του ασκητικού ιππόκαμπου

Θάλασσες δακρύων και γραίγοι υψιπετείς 

Συνωστίζονταν στο ζεστό φιλί της φιλύρας

Διψούσε η πηγή της νεραγκούλας το πόθο 

Αψύ το μέταλλο της ομιχλώδης ηλακάτης

Πάσχιζε να υφάνει την κεντρομόλο

Επιφάνεια της μοναχικής Ανδρομέδας

Δέντρα με ολοζώντανους δράκους στα φυλλώματα 

Έκαιγαν τα χέρια της λουόμενης κόρης 

Κοντάρια της ανέμελης βροχής

Άδραχναν σκληρά τους πόρους

Του σεπτού σου πέλματος

Μαίανδροι φυσικοί της έχιδνας

Χαράκωναν τις αδρές ρυτίδες του μετώπου

Περιβόλια με ολόφρεσκες περικοκλάδες

Ξετύλιγαν τις κρήνες των υποθαλάσσιων παθών  

Κήποι σεπτοί με νότες αγριόκυκνων  

Πετάριζαν στους μελλοθάνατους ύμνους της Αλόης  

Ένας Απολλώνιος άσπρος ίσκιος καλπάζοντας 

Αποτύπωνε το φως στους εαρινούς άκανθους

Το μανουάλι της καρδιάς αναμμένο

Συλλάβιζε το τροπάριο της οργίλης ήττας

Μια προσευχή θεϊκή του υστερότοκου έρωτα 

Σπαράζουσα ανέβαινε στα λάγνα σου χείλη  

Νεκρολούλουδα φύτρωναν στα χέρια σου

Άλικα να τα μαδάει ο αγέρας των παρθένων

Ωρών με δυο λαμπιόνια ηδονικά στο κόρφο