Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

το αδιάψευστο άλλοθι (αφήγημα)



Στα φύλλα του ελίχρυσου
Χαράξαμε μία γυάλινη πολιτεία
Με μυρωμένα αποστάγματα στις στέρνες
Μια σπηλιά με αιώνιους σταλαγμίτες
Και μια μόνιππη άμαξα με το κουτσό αμαξηλάτη της
Φυτέψαμε ένα αμπέλι στους στήμονες
Για να έρχονται οι τρυγητές της χαράς
Όλο βαμμένοι με υγρό μούστο
Και με κερί μέλισσας στα άδεια πανέρια τους
Ενθρονίσαμε στα σέπαλα
Ένα μαύρο κύκνο
Να κοιτάζει το κυανό κρανίο του ουρανού

Καθίσαμε στο τραπέζι βουβοί
Στο τασάκι
Δίπλα σε ένα καμένο σπιρτόξυλο
Απόθετε με κατάνυξη τα κομμένα νύχια της
Η Διοτίμα από τα άγρυπνα χωριά της Μαντινείας
Στη πέτσινη ζώνη της
Είχε μια εγχάραξη βαθιά
Δεν ήταν θυρεός ούτε άστρο που λοξοδρόμησε
Ήτανε μονάχα το δεξί πληγωμένο φρύδι
Του στρατιώτη που ξιφουλκήθηκε στην μάχη
Έπειτα ήρθανε δυο πουλιά στο κατώφλι μας
-Απόγευμα και φύσαγε ο μπάτης-
Τα φιλέψαμε απλόχερα
Με ψίχουλα της χτεσινής γιορτής
Πλούσιοι μες τη ευδαιμονία των αρτόδεντρων

Ο μυλωνάς κρατούσε στον μύλο του
Αιχμάλωτες δυο λυσίκομες κόρες
Από τη ιερατείο των Νηρηίδων
Εκείνες άλεθαν το σιτάρι
Πάνω στη παλιά τροχισμένη πέτρα
Τα παιδιά μας σταύρωναν αποβραδίς το αλεύρι
Κι έπλαθαν τον μεγαλόσχημο άρτο
Αγαπούσαν πολύ τα πουλιά με τις προπετείς ουρές
Τα παιδιά μας έπλαθαν τον άρτο της γης
Ολονυχτίς
Έβλεπαν τα χέρια τους
Πασαλειμμένα στο ζυμάρι κι έκλαιγαν
Χλώμιαζαν ξάφνου τα ζυγωματικά τους
Οι γυναίκες έκρυψαν τα σακιά
Με το αλεύρι στο κελάρι
Πλάι στα κρασοβάρελα
Κλείδωσαν μες την ψυχή τους
Ένα μακρινό καράβι ένα πορθμείο απάνεμο
Και μια νήσο λευκή
Ανασκιρτούσαν σαν φλόγες σε καντηλέρι μικρό

Την άλλη μέρα
Γευμάτισαν με τους τρυγητές
Στο προγονικό τραπέζι άυλες και χλωμές
-Σάλευε ιερή η μαγγανεία του έρωτα -
Ύστερα πήγαν για ύπνο μεθυσμένες
Από της μασχάλης τους το κόκκινο μούστο
Στυφή η φλούδα του φεγγαριού
Τις αποκοίμισε
Στα όνειρα τους σεργιάνιζαν ανάλαφρες
Σε γυάλινες πολιτείες
Και σε σπηλιές με αιώνιους σταλαγμίτες
Αιωρούνταν αβαρείς στις παρυφές
Του αιωνόβιου δάσους
Μόνο ο μαύρος κύκνος έλειπε
Μεγαλοπρεπής είχε αποκοιμηθεί
Κάτω από το κρεβάτι τους
Παίζοντας πεντόβολα με τα σύννεφα του ύπνου

Στο καμένο σπιρτόξυλο
Ήρθαν και κάθισαν το πρωί
Δυο χελιδόνια
Καλός οιωνός είπαν οι γυναίκες
Ή μήπως ένα άλλοθι για τα δίδυμα όνειρα τους;
Σώπαιναν σαστισμένες
Ο ήλιος βάθαινε τις ρυτίδες τους
Κρύωναν
Ήταν η μέρα που κηδέψανε
Το κουτσό αμαξηλάτη
Το μόνιππο το κληροδότησε στα παιδιά
Αίφνης σταμάτησαν να κλαίνε τις νύχτες..
Οι γυναίκες γελούσαν περιπαθείς
Ζυμώνοντας με χάρη το μεγαλόσχημο άρτο
Τα παιδιά τους ταξίδευαν απέριττα στο φως
Κρατώντας στη παλάμη σφιχτά
Τους σπινθήρες του ελίχρυσου

22 σχόλια:

  1. τι να σχολιάσω;
    ποιές λέξεις θα μπορούσαν να μεταδώσουν τη μαγεία και το ρίγος που ένοιωσα;
    στοίχοι-λειτουργία στην πανανθρώπινη εκκλησία της ποίησης...
    σ' ευχαριστώ Ελένη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μια σπηλιά με αιώνιους σταλαγμίτες είναι εδώ κι εσύ στέκεσαι αγέρωχη στο έμπα της και μας ξεναγείς στους δαιδαλώδεις διαδρόμους της. Είναι η δική σου σπηλιά.

    Μια σπηλιά γεμάτη φλέβες χρυσού και πολύτιμων πετρωμάτων. Με το μικρό σου σκαλιστήρι στο χέρι χτυπάς προσεκτικά την κάθε φλέβα και κόβεις μικρά αστραφτερά κομμάτια τα οποία χαρίζεις στον καθένα μας που σε ακολουθεί μέσα στα σκοτεινά και υγρά της περάσματα.

    Και ξέρω καλά πως μας οδηγείς προς τη μεγάλη φωτεινή αίθουσα με τους σταλαγμίτες και τους σταλακτίτες. Την αίθουσα των θεών. Εκεί που μας επιφυλάσσεις την κορυφαία μυσταγωγία κατά τη διάρκεια της οποία θα αγγίξουμε την έκσταση.

    Μπορεί να κρατήσει αιώνες αυτή η αναμονή αλλά όταν έρθει εκείνη η στιγμή δεν θα την χάσω με τίποτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καταπληκτικό φίλη μου!
    Μονο που σε τετοιες περιπτωσεις δεν μπορείς να σχολιάσεις τίποτα.

    Η ποιηση μιλαει από μονη της.
    Καλη σου μερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είμαι σε μια αναρρίχηση. Το ποίημα σου, όλα τα ποιήματα σου, με καθιστούν αλπινιστή για να φτάσω στην κορυφή τους. Δεν αρέσκεσαι στις πεδιάδες και αυτό μ’ αρέσει. Όσοι έχουν υψιπετείς στόχους δεν βολεύονται με τον αέρα της πεδιάδας.
    Αγαπώ τον εγωισμό τους και την θεϊκή δύναμη που βρίσκουν για να μετουσιώνουν το ευτελές σε κάτι μεγαλειώδικο.
    Τέτοια είσαι και μ’ αρέσεις Ελένη!




    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ευαγγελία μου
    Με τιμούν τα λόγια σου
    Σκαπανείς είμαστε
    και υπηρέτες του λόγου
    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Βίκυ μου στη μυσταγωγία
    της ποίησης θα παραμείνουμε
    μικροί λειτουργοί της
    Δρέπουμε το φως με κινήσεις
    χειρουργού
    Φιλί θαυμάσια Βίκυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ασάλευτε τιμονιέρη όμορφα
    περιέγραψες τη διαδικασία
    εξόρυξης των θησαυρών του λόγου
    Σκαπανείς θα παραμείνουμε
    ο δρόμος πάντα και το ταξίδι
    έχει τη μεγαλύτερη σημασία
    το έχει πει άλλωστε και ο Αλεξανδρινός
    Εμείς υπηρέτες θα παραμείνουμε
    Οι θησαυροί θα μας αποκαλυφθούν αργά στο τέλος μιας αέναης προσπάθειας
    φιλί φίλε μου συνταξιδιώτη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Περήφανη μου σε ευχαριστώ πολύ
    Έχεις πολλά να πείς εσύ γιατί είσαι φτιαγμένη από πολύτιμο κράμα από ξεχωριστό χαρμάνι που εκτιμώ
    Φιλί καλή μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Στρατή μου αν αυτά τα λόγια
    τα εκφέρει ένας μυσταγωγός
    του λόγου όπως εσύ εγώ το μόνο που
    μπορώ να προσθέσω είναι οι ειλικρινείς ευχαριστίες μου
    καθώς και τη ταπεινοφροσύνη μου
    μπροστά στο μέγεθος σου
    Σε χαιρετώ ποιητή μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. καλημέρα

    είστε φοβερός ποιητής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Φίλε aktar
    φοβεροί είναι οι αναγνώστες μου
    και οι αποδέκτες μου όπως εσύ
    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τόσες εικόνες! Τόσα συναισθήματα! Υπέροχο!! Καλό βράδυ εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Leviathan καλώς ήρθες
    Χάρηκα που σου άρεσε
    Να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. σε κάτι τέτοια τραπέζια απλωμένες οι ζωές, με φωτιές επικοινωνούν το ταξίδι τους..
    όταν θα βλέπουμε σήματα καπνού το σπίρτο θα 'χει κιόλας σβήσει..

    πώς αλλιώς..;


    Χαίρε Ελένη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Φίλε αλαφροίσκιωτε
    μεγάλη μου η χαρά
    που σε βλέπω εδώ
    Παρακολουθώ πιστά
    τη ποιητική σου πορεία
    και διαβάζω
    σχεδόν όλες τις αναρτήσεις σου
    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. καλύτερα στο ταξίδεμα των λέξεων να μην μιλώ, μόνο να τις ανασαίνω!

    καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Με τα μάτια των αισθήσεων
    και το συναίσθημα
    πλησιάζεται ο λόγος
    Να είσαι καλά Σιλένα μου
    Καλή Κυριακή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ωραίο πεζογράφημα-αφήγημα, με θαυμάσια αφηγηματική ροή, με ποιητικές πινελιές και μια διάθεση εικαστικοποίησης του αφηγήματος, που επιτυγχάνεται με πανέμορφα υλικά-λέξεις που ανακλούν εικόνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ευχαριστώ για τη θερμή υποδοχή Φαίδων
    Οι εικόνες ενσωματώνονται πάντα στα "γραπτά" μου είναι ένα στοιχείο που επεξεργάζομαι πολύ
    Σε χαιρετώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Η ποίησή σου Ελένη έχει απόλυτα δικό της στίγμα! Η ποίησή σου είναι «εσύ», δεν μοιάζει με άλλες, δεν θυμίζει αλλότριες γραφές… Θυμίζει μόνο εσένα, σε φέρνει στα μάτια του αναγνώστη σαν εικόνα μιας οδοιπόρου, που με πλήρη αφοσίωση στο προορισμό της, βαδίζει σκεπτική και με σπουδή το χαραγμένο απ την ίδια μονοπάτι της…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Μελίνα μου
    χαίρομαι που βρίσκεις
    ένα προσωπικό "στίγμα"
    στη γραφή μου,
    αυτό με τιμά πολύ
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή