διακοπτόμενος ήχος από βήματα ελαφιού

Στις ράγες που κύκλωσε με πάχνη η Αυγή
Η ζωή μεταλαμβάνει υπάκουα και συνομωτικά
Το ακροτελεύτιο άστρο του Ωρίωνα
Πριν δύσει φοβισμένα και κλεφτά
Στο παιδικό καθρεφτάκι της Νεφέλης
Που ξέχασε το δαντελένιο της μαντήλι
Κομποδεμένο και δακρυσμένο
Στο ρόπτρο της εξώπορτας - θερισμός πνιγηρός
Κι αποκαμωμένη έτρεξε στο δάσος
Με τις τρεμάμενες σημύδες
Μήπως και βρει ανθισμένο το εφεδρικό φύλλο της ζωής...
Δαμάζω το ατελεύτητο ανασκίρτημα μιας άφυλης σαύρας! 

Ακούγεται σε βάθη απροσπέλαστα
Ο διακοπτόμενος ήχος
Από τα βήματα του ελαφιού
Σαν καμπάνα που αναγγέλλει
Τα επίγεια πάθη Του Σωτήρα
Στο ρύγχο της ταπεινής βιολέτας
Περιεργάζομαι τη παλέτα της γεωγραφίας
Και σμίγω ερωτικά
Με το αμάλγαμα της ενδότερης σκέψης σου
Πάνω σε λευκή κλίνη νυφική
Δροσουλίτης του κάστρου
Και μαινάδα με νεραϊδένια πέπλα
Αναζητώ μια ικμάδα φωτός
Από την λόγχη της ιστορίας
Μήπως κι αλώβητη εισέλθω στο καμίνι των ρόγχων
Κοχλάζει άσβεστος ο μύθος στα βρεχάμενα της επιθανάτιας γαλέρας!