Πολιορκητές

Απόψε τάγματα οπλιτών
Πολιόρκησαν τη πόλη μου
Πλίθινοι άνθρωποι της βροχής
Έσπασαν τα τείχη
Που τα κατοικούσε
Η παιδική μου ψυχή
Διπλά τείχη της συστολής
Παραταγμένα στην γειτονιά
Με τους χάλκινους ανδριάντες
Εκεί που απ' τα παλιά χρόνια
Έστηναν κρεμάλες
Για μάγισσες και φονιάδες
Γειτονιά ολοδική μου
Με την όσμωση
Του αναπότρεπτου
Κλάδους έκοβε ανθισμένης αλισφακιάς
Να σκεπάσει την βέβηλη τέφρα που αργά την αφάνιζε!

Απόψε τάγματα οπλιτών
Πολιόρκησαν τη πόλη μου
Χαλασμός καταιγιστικός
Κονιορτός από οπλές αλόγων
Κροταλισμός ισχίων
Συνεπικουρούσαν στην βίαιη αρπαγή μου
Από τους επιδρομείς
Λίθοι ακρογωνιαίοι
Συστρέφονταν
Αφήνοντας μετέωρο
Το παραληρηματικό μου σχέδιο
-Οράματα του ενυπνίου απέθαντα-
Πεζά στίφη
Χάραζαν σβάστικες
Στο ψηλό κορμί
Του κυπαρίσσου
Με το γαμψό τους νύχι
Στιλέτα του μίσους
Ξερίζωναν τους μικρούς θάμνους
Που οι γηγενείς ακουμπούσαν την αρματωσιά τους να αγιασθεί!

Απόψε τάγματα οπλιτών
Πολιόρκησαν τη πόλη μας
Εισχώρησαν στις ματωμένες
Καμινάδες μας
Να αρπάξουν από τις εστίες μας
Τα τάματα που είχαμε
Ετοιμάσει για τους θεούς μας
Μικρά γυάλινα ματόχαντρα
Φυλακτά προγονικά
Και ασημένιες πόρπες
Για το πέτο της ιέρειας
Άχαρα τα περιέφεραν στη πόλη
Δοκιμάζοντας τις αντοχές μας
Δεν βρήκαν όμως
Το βιβλίο των ηρώων
Να βεβηλώσουν
Εκείνο που η μητέρα φύλαγε
Πλάι στο εικονοστάσι
Στη γωνιά του δικού μας Προφήτη
Έτσι σαν ξυπνήσαμε την επομένη
Είχαμε ακόμα λίγη λάμψη στα μάτια κι ένα καρφάκι δόξας στα μαλλιά μας!