Ολιγόλεκτα II

*
Το σμαράγδι των ματιών σου
Είναι ρευστό
Γι αυτό δακρύζει τόσο 
Η προσωπογραφία σου!  

*
Απ' την κλειδαρότρυπα
Έμπαινε μια δέσμη φωτός
Είχες αφαιρέσει το κλειδί
Θέλοντας να αφήσεις λίγο φως
Να εισχωρεί κλεφτά στην φυλακή μου!

*
Το μεγάλο αυτό πουλί
Που κοιτάς τόσο επίμονα
Δεν είναι αργυροπελεκάνος
Είναι κόνδορας
Ήρθε από μέρη μακρινά
Κι εσύ του άλλαξες ταυτότητα
Δεν φοβήθηκες; 

*
Με το χρησιμοποιημένο μου κραγιόν
Ζωγράφισες έναν κύκλο
Στον καθρέφτη
Κι ύστερα αποσύρθηκες
Στον κοιτώνα των ξένων
Εκεί σε βρήκα κρεμασμένο! 

*
Στα οχυρά του Μαλεβού 
Έχω κρύψει γραμμένο σε πάπυρο
Ένα μυστικό
Ίσως το βρει η αργυρή σελήνη
Κι αποφασίσει μετανιωμένη
Να μην ανατείλει στο σώμα μου ξανά!

*
Αυγουστιάτικο δειλινό
Χτύπησαν οι καμπάνες
Δεν καλούσαν στη λειτουργία
Ήταν που οι θημωνιές
Άναψαν νυχτερινό πυροφάνι
Και ξεστράτισαν στο πέλαγος!

*
Στο δρόμο ψυχορραγούσε ένα σκυλί
Η γαρδένια που έμοιαζε με δέντρο
Μαράζωνε κίτρινη στο μπαλκόνι
Φόρεσες το καινούριο σου πουκάμισο
Να πας σινεμά
Έπαιζε μια ταινία εποχής
Με άμαξες και καραβάνια
Να γλιστρούν ξέπνοα στην σκόνη!

*
Η υγρασία διαπότισε τα τοιχία
Τράβηξε γραμμές οριζόντιες
Και κάθετες στην οροφή
Εκεί στήνουν τώρα το βασίλειο τους  
Γελαστά χελιδόνια
Και περήφανοι πελαργοί
Πριν αποδημήσουν φτερίζοντας 
Στους αμπελώνες των ονείρων μου!

*
Την κάμαρά σου είπες
Την φωτίζει μόνο ένα λυχνάρι 
Την περίοδο της Κατοχής 
Ένα λυχνάρι αρκούσε 
Να προδώσει τους συνδέσμους των Αγγέλων!

*
Η νύχτα έγερνε ερωτικά στο μπράτσο σου 
Της πρότεινες έναν χορό 
Βιάζονταν να φύγει 
Στου κάτω κόσμου το σαλόνι 
Αγρυπνούσαν οι φύλακες
Με τα κεχριμπαρένια κομπολόγια 
Να ακούσουν το άγγελμα των πρωινών ασμάτων
Απ' τα ραδιοκύματα του ουρανού!

*
 Αναχωρητής ήσουν
Δεν έμπαινες στο χωριό
Οι κοπέλες καρτερούσαν 
Με τα κάνιστρα στα χέρια 
Να σε κεράσουν μαύρα κεράσια 
Κι εκείνο το κόκκινο κρασί 
Την τέφρα της φυγής να απολησμονήσεις!

*
Το σμαράγδι των ματιών σου
Είναι ρευστό
Γι αυτό δακρύζει τόσο 
Η προσωπογραφία σου!