Ολιγόλεκτα ΙΙΙ

*
Ξεκουράσου
Τώρα η γη βλασταίνει
Και το σώμα σου
Κηλίδα στο χώμα
Ψιθυρίζει έντρομο
Πως έρχεται η σπορά!

*
Ξήλωσες τις ράγες
Το τρένο που θα περάσει
Θα έχει συρμούς
Τα δυο σου χέρια!

*
Η Παναγία των ψαράδων
Ζει σ' ένα εικονοστάσι
Στην Τένεδο
Την είδα κάποιον Αύγουστο μήνα
Βουβή να ράβει τα δίχτυα
Και να δακρύζει!

*
Πως χρωμάτισε σκληρά
Η ηλικία το πρόσωπό σου
Και καμιά σταξιά δεν έσταξε
Στο νεανικό σου βλέμμα!

*
Φτερουγίσματα άκουσα
Στον ύπνο μου
Ανασήκωσα το μαξιλάρι
Κι είδα εκεί
Τα σαντάλια του Ερμή λασπωμένα
Τα φόρεσα και βάδισα
Τον δρόμο προς την θέωση!

*
Όταν σε βρήκα
Ήσουν απόκοσμος
Είχες για μάτια
Δυο φεγγάρια
Και απ' το στήθος
Κρατήρες ξεπηδούσαν
Σ' αγάπησα όμως παρότι υπήρξες
Ένας ετερόφωτος κι άνυδρος πλανήτης
Ήσουν εσύ!

*
Μυδράλια τα μάτια σου
Σημάδευαν ηλίανθους
Και του κισσού
Το ελικοειδές δίκτυο
Εραστής εσύ του Ήλιου
Ποτέ δεν αποδέχτηκες
Αντίζηλους κι ανταγωνιστές
Στον ηλιοτροπισμό σου!

*
Ακούστηκε σύρσιμο φιδιού
Έβγαλες το πουκάμισό
Να προφυλαχτείς
Ματαιοπονούσες
Ο παραδείσιος όφις
Ήταν αυτός που πρώτος
Διαχώρισε την θέση του
Απ' την αυτοκρατορία της γυμνότητας!

*
Αποσύρθηκες στο δωμάτιό σου
Να στιχουργήσεις
Δεν ήξερες πως οι στίχοι
Και τα αειθαλή όνειρα
Σκαλίζονται αρχέγονα
Στα παγωμένα παγκάκια
Των εφήμερων υποσχέσεων!

*
Χόρευες περιτριγυρισμένος
Από ειδώλια
Ξεχασμένων Θεών
Σε μια στροφή λεβέντικη
Του σώματος
Γλίστρησες κι ανασκολοπίστηκες
Πονεμένος τότε αντίκρισες
Την φύση γύρω
Σε μια παρατεταμένη στύση!

*
Μάζευες άγριες ορχιδέες
Σε μέρη απόκρημνα
Κι απάτητα
Τιμωρός εσύ της σκυτάλης
Απέκοπτες ακόμα και τους βολβούς
Να μένει η γη στεγνή
Από θησαυρίσματα
Κι εγώ λυτρωμένη παρακολούθησα
Την με καλύπτρες σταύρωση σου
Στον ζωογόνο κορμό της λατρείας!

*
Ξεκουράσου
Τώρα η γη βλασταίνει
Και το σώμα σου
Κηλίδα στο χώμα
Ψιθυρίζει έντρομο
Πως έρχεται η σπορά!