1ο δρώμενο χαϊκού

Νωθρός στο σύρμα
-πανόπτης του απείρου-
διανέμει το φως

Ψηλά στο σύρμα,
μονάχο κατοπτεύει
της γης τον παλμό

Αμυδρό στίγμα,
ηλεκτροφόρα στέλνει
φορτία στη γη

Στιγμές έπαρσης
κρεμασμένες στο σύρμα,
φορούν ουρανό

Θαμπός ουρανός,
ηλεκτρισμένο στέλνει
στη γη το άγγελμα

Κρουστές φτερούγες
αμφιταλαντεύονται
πριν το ταξίδι

Βραχύς ο χρόνος,
σαν πλάνος ταξιδευτής
τα νέφη τέμνει

Στάσου για λίγο!
οι άνεμοι θερίζουν
άγουρα φτερά

Κλειστές φτερούγες
σ' απόρθητα φρούρια
ασφαλίζονται

Βιαστικά φύγε,
σπιρούνι του ανέμου
φορτία κυλούν

Κόντρα στο γκρίζο
φορτία φυλακίζει,
φτερωτός θεός

Ποτάμι μαύρο,
ανέβα στη σέλα του
κι ασήμωσέ το

Φιδιού συριγμός
γητεύει την κοιλάδα,
ξυπνά το νερό

Ψάχνεις το ξόρκι
στη κούπα της κοιλάδας,
τσιγγάνα ροή

Κρυφοί στεναγμοί
Στις χλωρασιές της όχθης,
Κρατάς μυστικό;

Τρέμουλο νερού
πιρόγες ξεσηκώνει:
Αρχαίος χορός

Φιδίσιος ίσκιος,
στο στέρνο της κοιλάδας
καιροφυλακτεί

Τρίξιμο πέτρας...
νεροσυρμές βουνίσιες
γλυπτά σμιλεύουν

Νερά στο ψύχος,
σαν γίγαντες έγκλειστοι
άκαμπτα στέκουν

Στο μέγα ύψος,
γυμνή νεροσταγόνα
ενδύεται φως

Δες πως ουρλιάζει,
η ψυχή του καταρράκτη
κερματισμένη

Αλλάζεις δέρμα,
μα ποτέ δεν θέλησες
άλλο μαίανδρο

Σε νερού συρμό,
ξεχνάει το βατράχι
τον κοασμό του

Με χέρια υγρά,
η θάλασσα μπατσίζει
γέροντα βράχο

Τα δύο πρώτα έλαβαν μέρος στο 1ο δρώμενο χαϊκού 
που επιτυχώς διοργάνωσε η φίλη Μαρία Νικολάου
(τα υπόλοιπα συμμετέχουν στον σχηματισμό 24αδας
καθώς έτσι συνηθίζω να τα αναρτώ)