Σαν επιδρομή

Έλα να πάμε στο μακρινό δάσος
Έχω διαλέξει ένα ξέφωτο για σένα πλάι στη λίμνη Εκεί θα μας περιμένει λαμπρός ο χρυσοήλιος κοντάρια να μας χαρίσει Εκεί οι κισσοί δροσερά στεφάνια μας έπλεξαν και μας καρτερούν Μεγάλα στεφάνια να χωρούν τους όρκους μας Κλειστές να βαστούν τις κρυφές πληγές μας
Ο γερο - πεύκος ανοιχτή θα έχει τη διάτρητη αγκάλη του Στα κλώνια του να κρεμάσουμε τις εικόνες μας μαζί με το δισάκι και το παγούρι μας
Τις εικόνες μας μες το ρετσίνι να τις βουτήξουμε Γυάλινοι να γίνουν οι πόθοι μας Αρώματα ν' αποκτήσουν τα σκοτεινά μας όνειρα Κρούστες χρυσές να πλεχτούν στα λεπτά μας τσίνορα
Στον έρωτα να φτάσουμε βαφτισμένοι με νέα ονόματα
Έλα να πάμε στις βυθισμένες πολιτείες
Ο νέος κόσμος να μας γνωρίσει Στις μικρές σκηνές να παιχτεί το μονόπρακτο της αγάπης μας
από ένα περιπλανώμενο μπουλούκι θεατρίνων που γαλάζια φορούν κοστούμια
Στο ολοήμερο πανηγύρι πρωταγωνιστές να γίνουμε και συμπαίχτες
Δίπλα στη τσιγγάνα ν' ανοίξεις τα χαρτιά σου Δίπλα στους ταχυδακτυλουργούς να φιλιώσεις με το σώμα σου Δίπλα στα παιδιά να ασπαστείς του μάγου το μέτωπο κι ευχές να πάρεις Σκόρπια γητέματα να θυμηθείς Τα πρώτα της ζωής σου ξεστρατίσματα
Έλα να πάμε στις απάτητες κορφές
Σου έστησα ένα κονάκι εκεί πάνω με στρογγυλεμένες πέτρες Έβαλα τα φλοκατά της γιαγιάς στο δάπεδο Δεν παρέλειψα και παραθύρια να σκαλίσω Να βγαίνεις τα πρωινά την καλημέρα σου να αφήνεις στα υγρά κλαριά της ελάτης Πλεκτά έβαλα κουρτινάκια μ' αγγέλους να έχεις σύμμαχο τον ουρανό και τις νεφέλες
Στο σύμπαν ανάλαφρα να πεταρίζεις Πουλί αγριοπούλι κι αηδόνι μαζί Έμπιστος στρατηλάτης
των επίγειων να γίνεσαι Ουράνιος καβαλάρης να καλπάζεις στους θύλακες των βουνών
Όλος ο κόσμος σου ένα νεφέλωμα που ραντίζει τις αγριαπιδιές με βρόχινα δάκρυα
Όλος ο ίσκιος σου μια στοργική αφροξυλιά μέσα στα ψαλιδωτά κιγκλιδώματα της ιστορίας
Έλα να βρεθούμε στους κρουστούς καταρράκτες
Στα τρεχούμενα νερά με τις οπλές των αλόγων να μετρηθούμε Στα αποσκιερά να περιπλανηθούμε
μονοπάτια πλάι στις αιώνιες φτέρες και στις λαγανιές
Ασημένια σου έχω φτιάξει ποδήματα Χάλκινες σου έχω φέρει ζώνες Χρυσές σου έχω παραγγείλει
ασπίδες Στις μάχες να ρίχνεσαι κι αλώβητος να βγαίνεις Σαν τη φωτιά να απλώνεις
Στα μάτια να κοιτάζεις τα λειασμένα βότσαλα Στα χέρια σου να αρπάζεις τις άτακτες πέστροφες
Να ασημίζουν τα βράγχια της ψυχής σου όπως ασημίζει το φεγγάρι πάνω στα νερά Όπως ασημίζουν τα μάτια σου μπροστά στη δίνη των ροών
Έλα σου λέω! Μια επιδρομή να είναι η ζωή μας στην ομορφιά
Μια αέναη πορεία στα κάστρα της ανατολής μαζί να χαράξουμε προτού σκλάβους μας πουλήσουν
για λίγα φράγκα στις υπαίθριες αγορές Χρεώνει ο χρόνος την απουσία ακριβά Στενεύουν κι οι
πύλες στις μαργωμένες πολιτείες χωρίς εμάς
Έλα! Βιάσου στων λεπτών να βγούμε το φινιστρίνι σαν αθώοι επιβάτες  με μια μόνο αποσκευή