Η εκδημία

 Στην ακριβή σου εκδημία μαμά.

Τυμβωρύχοι και μεροληπτικοί
υπάνθρωποι μαμά
το δέντρο της ζωής σου
υπόσκαψαν και στο θάνατο
σε οδήγησαν εξάκλωνα μαστίγια
κρατώντας και νεκροκεφαλές.
Με ένα νεύμα τους απώθησες
στενάζοντας, δεν τους κάκιωσες,
τους συγχώρεσες όλους μαμά,

με την μεγαλοσύνη σου

τους υπερκέρασες.

Τρυφερά δυο χέρια σε υποδέχτηκαν
και σε βοήθησαν την Αχερουσία
να περάσεις οδό.
Λατρεμένα χέρια

του πρωτογιού σου.
Θρήνησαν για σένα.
Κωπηλάτησαν για σένα.
Μόχθησαν, αλώβητη,
στη χώρα των αγγέλων
να σε οδηγήσουν ξεχωριστή
για να πάρεις θέση
Δικά σου χέρια, σπλάχνα σου,
αίμα σου και ακατάπιοτο πένθος
στη μικρόβια πορεία σου.

Τώρα πάνω τους λικνίζεσαι
χαμογελαστή και λυτρωμένη.
Την πέτρα του θανάτου
σαν φτερό ανασηκώνεις
και την διανθίζεις με τα
λεβέντικα του Μαλεβού τραγούδια.
Η στερνή σου κι ακριβή
παρακαταθήκη απέναντι
στην ασημαντότητα μαμά
που σαν κόρη οφθαλμού
ορκιζόμαστε να διαφυλάξουμε για πάντα

Στη μητέρα που αναπαύτηκε την 1/2/2024.