Ένα αέναο καλοκαίρι θα σου φέρω

Σου κρατάω μια γωνιά ζεστή 

για να έρχεσαι. 

Εσύ που αντιπαθούσες τους

χειμώνες και ποτέ κρύσταλλα 

δεν φύτρωσαν στις στέγες 

των χειλιών σου, εδώ να σταθείς 

για μακρινά ταξίδια να μιλάς

κι αδιάλειπτα να με αγαπάς

σαν όπως εσύ μοναδικά γνωρίζεις. 

Κοντά μου να σταθείς. 

Σαν παιδί να παρακαλάς 

να σου χαρίσω εκείνο το τρενάκι 

με τα εφτά βαγόνια πάνω στις 

ράγες του μαζί μου να κυλάς

χωρίς μηχανοδηγό παρά μονάχα 

με τις βουλές του μυαλού σου

και την πνοή από την απαλή ανασεμιά μας.

Συγχώρεσε με αν αργοπόρησα λίγο. 

Είναι που φτυάριζα της μοναξιάς 

το χιόνι από τα σταυροδρόμια 

που κάποτε σε περίμενα. 

Άλλαξαν οι καιροί αγάπη. 

Όλα για εσένα πλέον γυρίζουν. 

Βύθισα βαθιά μες στη γη 

τις κρύες κουπαστές εκεί 

που πάνω τους κατοικοεδρευαν 

το νυσταγμένο κοράκι και

το ματωμένο από τις μάχες 

δρεπάνι μιας απεχθούς 

γενιάς που σε εκδίωξε από 

τον κύκλο της ζωής πάνε χρόνια τώρα. 

Εδώ το καλοκαίρι και η ξεγνοιασιά. 

Εδώ η πικροδάφνη και τα βαριά αρώματα. 

Δεν έχεις τίποτα λοιπόν να φοβηθείς. 

Σε έναν μεγάλο ασκό έκρυψα 

τις παγωμένες βλεφαρίδες 

του χειμώνα ίσα να με κοιτάζεις 

χωρίς εμπόδια στά μάτια

και να με θέλεις με ένα πόθο 

πρωτόφαντο χωρίς το κρύο χνώτο 

του θανάτου να μας διχάζει. 

Συμμετέχει στο δρώμενο 

" Ένα ποιημα για το καλοκαίρι."