Διακύβευμα

    (πάει εκεί που δεν ζητήθηκε) 

Τα γκρέμισες όλα μα όλα 

τα όνειρα, τις ψευδείς αιτιάσεις,

τα χαμηλωμένα μάτια που σε

κοίταζαν με έκσταση, εκείνη 

την προτομή που σου είχα 

φτιάξει για να σε προσκυνάω

κάθε που έβγαινες από το σπίτι 

αμόλυντος να πας στο ραντεβού 

με το επέκεινα. 

Όλα τα έριξες στη φωτιά. 

Τα θυμητάρια, τις φωτογραφίες 

στο πάρκο αγκαλιά με τον Rex,

τα γυαλιά που μεγέθυναν την αγάπη 

που σου είχα, την τραταρούγα 

που έδενα ψηλά τα μαλλιά μου 

τίποτα να μην αποκρύπτεται από 

το βλέμμα μου.

Χώρια εσύ πάντα απ' όλα. 

Εγώ στο μαζί χωρίς επιφυλάξεις. 

Χτυπάς το πόδι σου στο πάτωμα 

πολύ δυνατά. 

Τρομάζω. 

Σωριάζομαι. 

Κρύβομαι πίσω από ένα δάκρυ

δεν ξέρω αν είναι το δικό μου. 

Διάφανη γίνομαι σαν ένα κομμάτι 

πάγου στη μαρκίζα του σπιτιού σου.

Φέρνεις όλες τις θάλασσες 

και τους ωκεανούς μπροστά 

στα μάτια μου. 

Πιάνομαι από ένα πτερύγιο. 

Πισωπατώ.

Μετεωρίζομαι. 

Με εγκαταλείπεις στα βαθιά. 

Πως να κολυμπήσω που τα

χέρια μου σε μαστίγια μεταβλήθηκαν

και με πονούν με ένα πόνο 

που πιότερο μοιάζει με κραυγή 

ή καλύτερα με ένα σύνθημα 

που οι επαναστάτες έχουν ξεχάσει 

προ πολλού. 

Δως μου το κλειδί.

Έμεινα απέξω να παρακολουθώ 

μια ασύντακτη πορεία κορμοράνων.