η ακονόπετρα και ο δρυοκολάπτης της αμπέλου

Με μια σκληρή ακονόπετρα στο χέρι
τρόχιζε επιμελώς τις λεπίδες του μυαλού της
Την βοηθούσε ένας φίλος της έμπιστος
– οιωνοσκόπος εξορύξεων –
πανίσχυρος χωρίς αρματωσιά
μόνο με δέκα οστεοθήκες στα χέρια του…
Εκείνος ήταν που της χάρισε από την προηγούμενη
χιλιετία κιόλας την ακονόπετρα.
Θυμάται ακόμα σαν χτες τα λόγια του
Ποτέ μην αποποιηθείς την προσφορά μου
είναι πάνσοφη κι ακόρεστη η ζωή, θα σου χρειαστεί
Κι εγώ με αυτήν γυαλίζω κάθε απόγευμα
τα οστά του μαντατοφόρου δρυοκολάπτη
που ακούραστα ανασύρει
διττά στοχαστικά μηνύματα – χρησμούς.
Άκουσε την προτροπή του, είναι αυτή που
στοίχειωσε εντός μου αμαρτωλές θεατρικές
παραστάσεις μυστών τρυγητών..
“Τάξου στην άμπελο και στην ιερή
μυσταγωγία του κορμιού της”
Η άμπελος ανεβαίνει κάθε βράδυ
με δυο κούπες νέκταρ στο χέρι
στο κωδωνοστάσιο και ψάλλει απαγορευμένους
ύμνους στην άχρονη ομιλούσα πέτρα.
Τα γόνατά της πείσμωνα σαν ράμφη
λαβωμένα από τις μεταγγίσεις του οίνου
Τις ακονόπετρες αυτή μου τις εμπιστεύτηκε
Εμείς λοιπόν κρατάμε το μυστικό της αμπέλου
αν αποκαλυφτεί θα επέλθει η συντέλεια
των οξύφθαλμων πτηνών..
Και κάτι ακόμη οι οστεοθήκες που βλέπεις
είναι αυτές που διαφυλάττουν τη κιβωτό
των ωκεανών και τα σπλάχνα του Τρίτωνα.
Μη φοβάσαι θα πετύχει η μετάγγιση του οίνου και
το μπόλιασμα της άχρονης πέτρας…