παραχαράκτες

Βαδίζουμε πάνω σε δρόμους στρωμένους
Με ασβεστόλιθο
Άκρη – άκρη πελεκημένα στους βράχους
Σειρές από αγάλματα
Αβέβαια μας μιλούν για θαυμαστές καταβάσεις
Μια προσμονή εγγίζει τα μάτια μας
Τα χέρια μας μνημεία προϊστορικών αλαλαγμών
Στα όνειρά μας έρχεται ο συριγμός
Από τις ατμομηχανές των αερίων
Περιπατητές της κόλασης
Παραλυμένοι στοχασμοί μας καταδιώκουν
Στα παραμύθια μας αποθέσαμε
Τον βυθισμένο σκελετό
Οι έρωτες μας παραδομένοι στο μικρό
Νυχάκι της πέρδικας
Κι οι θάνατοι μας με την οσμή
Του πικραμένου δαμάσκηνου
Ολιγώρησαν οι τεχνουργοί
Στις όποιες προσκλήσεις μας
Μη ρωτάτε το προορισμό μας
Ο θάνατος πλάγιασε με την αγιασμένη
Κόμη των αγαλμάτων
Διασώστες της αλήθειας
Ανάβουμε αποβραδίς τη καντηλήθρα
Στο κεραμιδένιο οστό της Πλάτης
Δυσοίωνες πορείες
Ποτέ δεν πιστέψαμε στα αγάλματα
Των παράκτιων κοιμητηρίων