Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

η άμπωτις της νύχτας



Δυο νύχτες μόνο σε είχα και δεν σε είχα στα χέρια μου 
Σαν ξαφνικό μειδίαμα κορυδαλλού στο δάσος του Σέιχ Σου
Αποκαθηλωμένη καρτερούσα το πολύλαλο κελαηδισμό
Φωτογραφίζοντας τη λάμψη του σταυρωμένου έρωτα
Άσκοπα επί μέρες πετροβολούσα κόκκινες ορχιδέες
Και δροσερές ορτανσίες περιφρονούσα οικτρά 
Στα μέρη εκείνα που ο θεατρικός παράμονος γόος
Ερμήνευε της Κυβέλης τον θρήνο ξυλεύοντας τον Άττι 
Καπηλεύτηκα μια στιγμή ζωής μέσα στο πιθάρι του Διογένη  
Ασπάστηκα τα στερνά τεταρτημόρια της φλογερής λαίλαπας
Ακροάστηκα τον συριγμό της θεοσκότεινης σαλαμάντρας
Αποκάλεσα το ραβδί του τυφλού βάρδο της ένδοξης ελαίας
Κι ύστερα κατέφυγα αποσταμένη στις βραχώδεις νήσους
Για να ξεκουρντίσω τα χαλασμένα ρολόγια των ναυαγών
Η θάλασσα σήμερα δεν δέχτηκε τους μυώδεις κολυμβητές
Κατέβασαν τα ιστία τους οι ερινύες των καθαγιασμένων πόντων 
Άπλωνες γάζες των Φαραώ και σεντόνια λευκά νυφιάτικα  
Σε καταστρώματα φορτηγών πλοίων που έμεναν παροπλισμένα
Μπροστά σε λιμένες με χάρτινα φύκια και οργισμένους Φαίακες
Ψιθύριζες λόγια ποιητικά και ύμνους των νεοφώτιστων αδερφών
Στα δρομάκια με τους ανέμελους βοστρύχους αναδιφούσες το καμβά του αέρα
Πλανιόσουν στωικά στις ρίμες παγιδεύοντας μικρές πεταλούδες  
Ένα δερματόδετο βιβλίο ιστορούσε τα πάθη των βιβλικών αθλίων
Πάθη του σκουριασμένου μολυβιού σε θηκάρι ραγισμένο
Πάθη της ανεμόεσσας άμμου πάνω στο στήθος του κουπιού
Έτσι που να διαστέλλεται αργά κι επώδυνα η άμπωτις της νύχτας  
Κανένα ξημέρωμα δεν σου έγνεψαν οι δροσοσταλίδες το αντίο
Μόνο ένας σαλτιμπάγκος περιγελούσε ουρανομήκεις μελωδίες
Ξεχνιόσουν στο αντήλιο χέρι της όστριας σαν ένοχος μύστης  
Αποτραβιόσουν στις σκιάσεις του ντροπαλού ηλίανθου
Έκλαιγες θυμωμένος σαν παιδί που του κλέψανε το νόμισμα
Συνεπαρμένος διάβαζες τη στήλη με τα ιερογλυφικά
Ιστοριοδίφης και μέγας πολεμιστής του αρχέγονου πόνου
Αντανακλούσαν τα μάτια σου Γρανικές νυχτερινές επιθέσεις
Από την αρχή κήδευες τον αφελή λήθαργο του αδύνατου εντόμου 
Γόρδιες πλεκτάνες άπλωνες πάνω στο ατλαζένιο γοβάκι της μάγισσας
Στα αλώνια που έκαιγε το ζεματισμένο σπαθί μετέθεσα την ηδονή του θανάτου
Και σαν αφαλός συρματόσκοινου μυήθηκα στα πολύγωνα κελιά της σφήκας 
Δυο νύχτες μόνο σε είχα και δεν σε είχα στα χέρια μου 
Σαν ξαφνικό μειδίαμα κορυδαλλού στο δάσος του Σέιχ Σου
Αποκαθηλωμένη καρτερούσα το πολύλαλο κελαηδισμό
Φωτογραφίζοντας τη λάμψη του σταυρωμένου έρωτα   

18 σχόλια:

  1. Κι όμως υπέροχα φωτογράφισες...
    [Αν δικαιούμαι, με την άλλη μου ιδιότητα, να ομιλώ...]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κανένα ξημέρωμα δεν σου έγνεψαν οι δροσοσταλίδες το αντίο
    Μόνο ένας σαλτιμπάγκος περιγελούσε ουρανομήκεις μελωδίες
    Ξεχνιόσουν στο αντήλιο χέρι της όστριας σαν ένοχος μύστης
    Αποτραβιόσουν στις σκιάσεις του ντροπαλού ηλίανθου
    Έκλαιγες θυμωμένος σαν παιδί που του κλέψανε το νόμισμα


    το ξεχώρισα και νομίζω είναι μαγικό!
    Ωστόσο νομίζω ότι "σου παει" ο πιο μικρός στίχος (πιο βραχύς)
    εκεί ξετυλίγεσαι πιο ζεστά και ωραία..
    η άποψή μου είναι πάντως και καθόλου φυσικά δεσμευτική..
    Τα φιλιά μου Ελένη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χριστίνα σε ευχαριστώ
    και βέβαια δικαιούσαι
    να μιλάς με την άλλη σου
    ιδιότητα και από ότι είδα
    είναι πολύ ενδιαφέρουσα
    φιλί γλυκό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Στρατή σε ευχαριστώ πολύ
    τα λόγια σου είναι πάντα
    αποδεκτά με ιδιαίτερο ενδιαφέρον
    σου έχω τονίσει την βαρύτητα
    που έχουν για μένα
    Τα κρατώ λοιπόν στο απόθεμα μου
    και τα συμβουλεύομαι
    φιλιά πολλά μαζί με τη καλησπέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η θάλασσα σήμερα δεν δέχτηκε τους μυώδεις κολυμβητές
    Κατέβασαν τα ιστία τους οι ερρυνίες των καθαγιασμένων πόντων
    Άπλωνες γάζες των Φαραώ και σεντόνια λευκά νυφιάτικα
    Σε καταστρώματα φορτηγών πλοίων που έμεναν παροπλισμένα
    Μπροστά σε λιμένες με χάρτινα φύκια και οργισμένους Φαίακες
    Ψιθύριζες λόγια ποιητικά και ύμνους νεοφώτιστων αδερφών
    Στα δρομάκια με τους ανέμελους βοστρύχους αναδιφούσες το καμβά του αέρα
    Πλανιόσουν στωικά στις ρίμες παγιδεύοντας μικρές πεταλούδες

    Καταπληκτικό
    γεμάτο ποιητικές εικόνες
    Επικροτώ
    Δανάη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δανάη σε ευχαριστώ πολύ
    και σου στέλνω τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η λάμψη του σταυρωμένου έρωτα,
    είτε φωτογραφημένη, είτε ζωγραφισμένη, είτε κεντημένη με φεγγοβόλες λέξεις,
    στέλνει τις δέσμες της στη καρδιά αυτού που σε διαβάζει…
    Πάντα ολόφωτος ο ουρανός της ποίησής σου Ελένη μου!
    Φιλί γλυκό..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μελίνα μου σε ευχαριστώ πολύ
    ο ουρανός της ποίησης θέλει
    και παραμένει ολόφωτος
    φιλί γλυκό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καπηλεύτηκα μια στιγμή ζωής μέσα στο πιθάρι του Διογένη

    μετά από αυτό,
    η θεώρηση της ζωής
    που ζητά ο έρωτας
    αλλάζει οπτική γωνία
    και ατενίζει τον Κόσμο
    μεσα από το πυκνό φύλλωμα του Ποιήματος
    με βλέμμα που κατακαίει το Νόημα
    κι ας χορταίνει με συλλαβές λιτού αποσπάσματος Ζωής,
    σαν σε ραντεβού ανεκπλήρωτο
    ενός έρωτα Αιώνιας Προσμονής...


    ΦΙΛΙ...μαγεμένο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δυο νύχτες μόνο σε είχα και δεν σε είχα στα χέρια μου
    Σαν ξαφνικό μειδίαμα κορυδαλλού στο δάσος του Σέιχ Σου
    Αποκαθηλωμένη καρτερούσα το πολύλαλο κελαηδισμό
    Φωτογραφίζοντας τη λάμψη του σταυρωμένου έρωτα
    Άσκοπα επί μέρες πετροβολούσα κόκκινες ορχιδέες
    Και δροσερές ορτανσίες περιφρονούσα οικτρά

    εισαγωγή στο πόνο
    του ανεκπλήρωτου
    χωρίς ακρότητες
    Σε φιλώ
    Αναίτιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Συνεπαρμένος διάβαζες τη στήλη με τα ιερογλυφικά
    Ιστοριοδίφης και μέγας πολεμιστής του αρχέγονου πόνου
    Αντανακλούσαν τα μάτια σου Γρανικές νυχτερινές επιθέσεις
    Από την αρχή κήδευες τον αφελή λήθαργο του αδύνατου εντόμου
    Γόρδιες πλεκτάνες άπλωνες πάνω στο ατλαζένιο γοβάκι της μάγισσας
    Στα αλώνια που έκαιγε το ζεματισμένο σπαθί μετέθεσα την ηδονή του θανάτου
    Και σαν αφαλός συρματόσκοινου μυήθηκα στα πολύγωνα κελιά της σφήκας
    Μια περισπάθηση του εγώ
    μπροστά σε έναν έρωτα
    που περιρρέει στην ανάβασή του
    Μου άρεσε
    Θάνος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κάκια σε ευχαριστώ πολύ
    μια περιδιάβαση του έρωτα
    που αλλάζει οπτική γωνία
    και ατενίζει τον Κόσμο
    εξαρχής
    τι άλλο να προσθέσω τα είπες όλα
    φιλί εξίσου μαγικό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αναίτιε σε ευχαριστώ πολύ
    όταν εισέρχεται το αίσθημα
    του ανεκπλήρωτου οι δυνάμεις
    ατονούν
    φιλί μοναχικό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Θάνο σε ευχαριστώ πολύ
    καλώ τους στίχους
    και προσμετρώ
    τον πόνο στην ανάβαση του
    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καπηλεύτηκα μια στιγμή ζωής μέσα στο πιθάρι του Διογένη
    Ασπάστηκα τα στερνά τεταρτημόρια της φλογερής λαίλαπας
    Ακροάστηκα τον συριγμό της θεοσκότεινης σαλαμάντρας
    Αποκάλεσα το ραβδί του τυφλού βάρδο της ένδοξης ελαίας
    Κι ύστερα κατέφυγα αποσταμένη στις βραχώδεις νήσους
    Για να ξεκουρντίσω τα χαλασμένα ρολόγια των ναυαγών
    Η θάλασσα σήμερα δεν δέχτηκε τους μυώδεις κολυμβητές
    Κατέβασαν τα ιστία τους οι ερινύες των καθαγιασμένων πόντων
    Άπλωνες γάζες των Φαραώ και σεντόνια λευκά νυφιάτικα
    Σε καταστρώματα φορτηγών πλοίων που έμεναν παροπλισμένα
    Μπροστά σε λιμένες με χάρτινα φύκια και οργισμένους Φαίακες
    Χαρακτηριστικά μιας τραγωδίας
    βρίσκω στο ποίημα σου
    Χαίρε Ελένη
    Ανακάλυψα έναν ποιητικό χώρο
    αναμφισβήτητα ποιοτικό
    Σε φιλώ Χάρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Χάρη καλώς ήρθες
    το τραγικό όπως περιγράφεις
    συνυπάρχει στα έργα μου
    Σε ευχαριστώ πολύ
    φιλί γλυκό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Πιστεύω οτι η ποιηση σου
    Θα ταίριαζε
    Αν διαβάζονταν βαθια μεσα
    Στην άμπωτη της νυχτας
    Και στην παλίρροια της θάλασσας
    -

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Βελουδένιε σε ευχαριστώ
    η ποίηση διαβάζεται κάτω
    από το φως των άστρων και
    της σελήνης
    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή