μια μπαλαρίνα στη κόψη του κύματος

Συνεχίζεις να με ταξιδεύεις 
Χωρίς να υπάρχεις! 

Δεν ήταν η πληγή του ήλιου
Που μας εξοστράκισε από το κόσμο
Ούτε το έγκαυμα της σελήνης
Που μας έκανε να τρέχουμε ανυπόδητοι
Στο λιβάδι με τους ασφόδελους
Παρά μονάχα τα τρία φυλλαράκια ουρανό
Που ακούσια έπεσαν στο μέτωπο της λάμιας
Μια νύχτα του Αυγούστου λαβώνοντας το παιδί του γρέγου
Ανασηκώναμε πέτρες λουσμένες στην άρμη
Σκαλίζαμε στην άμμο ακατανόητους στίχους
Γυρνάγαμε τη πλάτη στη σκοτεινή περιβολή της μπαλαρίνας
Μια μπαλαρίνα στη κόψη του κύματος
Να διαφεντεύει τον ρυθμικό ανασασμό του πελάγους
Με κνήμες λεπτές σαν σπιρτόξυλα
Να ζεματάει τα προσωπεία των υγρών φάρων που χάθηκαν στο βυθό
Μια μπαλαρίνα της πυρής δύσης
Να ανάβει φωτιές με τα μάτια της στα παρακείμενα όστρακα
Μαργαριτάρι λευκό το στήθος της γλύκαινε με ψεύδη την αγουρίδα του πόθου!

Συνεχίζεις να με ταξιδεύεις 
Χωρίς να υπάρχεις! 

Κι ύστερα περίμενες τον επίλεκτο σαλπιγκτή να ρθει
Να αποτινάξει απ την ψυχή σου τον μαυριδερό ιστό
Που βαθμιαία ανέκοπτε τις χρυσές σαϊτιές του έρωτα να ταξιδέψουν σε σένα
Τον καρτερούσες βουβός κωπηλάτης σε θολό ποτάμι
Να αποσπάσει το λευκό κιβούρι απ της νεότητας τον κρίνο
Μη τυχόν και μαραθεί προτού καν ανθίσει το κλωνάρι της υγείας
Περίμενες τον σαλπιγκτή να ρθει
Να διαλύσει την αρχαία σκουριά απ το πηδάλιο της μνήμης
Έτσι που να σου απομείνει στο τέλος μόνο
Η προσδοκία της μουσικής κι ένα τεμαχισμένο κουπί
Για να ακουμπάς το σπασμένο σου πλευρό τις νύχτες
Γιατί ξέρεις το έμαθες καλά μελετώντας τις γραμμές της παλάμης
Πως οι σαλπιγκτές εκτός από παιάνες γνωρίζουν καλά
Της ταπεινής μέλισσας το αργό μοιρολόι
Κι εσύ από παιδί αγαπούσες τα εξάγωνα κελιά της κερήθρας με πάθος
Εμπιστευόσουν το σώμα σου στη μέθη της γύρης
Κάθε που έρχονταν της Άνοιξης το πλοιάριο στη γη σου
Λείαινες το λόγο σου στο ένδοξο αλφαβητάρι της σύντηξης
Γράφοντας επιγράμματα στη λευκή σου φτερούγα!

Συνεχίζεις να με ταξιδεύεις 
Χωρίς να υπάρχεις!

Ο σαλπιγκτής δεν ήρθε στην ώρα του
Κι έμεινες να κρεμάς στο αγκίστρι του πελάγους
Το "Ποτέ" της πεταλούδας
Κομίζοντας άρρητα ερωτηματικά στον υγρό τάφο της μπαλαρίνας!