Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Ακάνθινη η απόληξη του τρυφερού σου λαιμού



Όταν βλαστημάς και βίαια χειροδικείς
Τριγυρίζοντας ανάμεσα στα ανώνυμα πλήθη
Αρματώνεις με μαύρες οβίδες
Των σύννεφων το καμένο ναρκοπέδιο
Ακροβολίζομαι και βουβά σε επαίρομαι
Ραμφίζοντας κόκκους πικρούς άρκευθου
Σε χάλκινο δισκοπότηρο μετάληψης
Αιχμάλωτοι περνούν δίπλα μου
Με καλυμμένα τα πρόσωπα
Χέρια αδύναμα ξεροί κλώνοι βλοσυροί μνηστήρες
Έφιπποι στρατιώτες με προσπερνούν κρούοντας ασπίδες
Και σπάθες κυρτωμένες
Με ποδοπατούν παιανίζοντας δυνατά
Φοβούμενοι μην και τους αποσπάσω της επίκρισης
Τον φολιδωτό λόγο απ' τα σκασμένα χείλη!

Όταν βλαστημάς και βίαια χειροδικείς
Τριγυρίζοντας ανάμεσα στα ανώνυμα πλήθη
Αντιγράφεις τις κόκκινες καμέλιες του σούρουπου
Που ποτέ δεν ομονόησαν στο κάλεσμα σου
Αναριγώ και βουβά σε επαίρομαι
Ραπίζοντας με φως εξώκοσμες υπάρξεις
Πριν εισέλθω έγκλειστη στου έρωτα το θυσιαστήριο
Για να χαράξω βαθιά με διαμάντι τη μορφή σου
Στου βωμού το μάρμαρο αδρό να γίνεις σημείο
Στο ραγισμένο κάτοπτρο του χρόνου για πάντα εμφανής
Με προτεταμένο τον αντίχειρα μαλάζω επιδέξια
Το έγγλυφο σημάδι στο μέτωπο
Κίτρινο αστέρι
Μίσχος παπαρούνας γερτής
Υφάλμυρα παιδικά χείλη
Κι εκείνο το σπασμένο στα δυο ακορντεόν
Της περιπλάνησης που ποτέ δεν έπαιξα!

Σε παρατηρώ μες την απουσία σου
Ακάνθινη η απόληξη του τρυφερού σου λαιμού
Αγκυλώνει με χάδια απουσίας
Την ερμητικά κλεισμένη θύρα του κορμιού μου
Μαίανδροι ιστορικοί ξεφτίζουν και σβήνουν
Λαβωμένη ξεσπώ σε γέλωτες πικρούς
Διαφυλάττοντας στην σχισμή της παρειάς
Σπόρους κριθής και λιοκούκουτσα
Για την μεγάλη ημέρα των σεμνών ηρώων
Εικόνα αλειτούργητη σπάζεις σε κομμάτια
Δεν ξεχνώ
Αναχωρώ με βλέμμα ευθύβολο
Τάματα πιστών να κρεμάσω στης ιερής πόλης
Την βυσσινιά εσθήτα πριν παραδοθεί στους πορθητές του λόγου!



14 σχόλια:

  1. ακάνθινοι οι στίχοι σου. τρυπούν το δέρμα, το αίμα κατακλύζουν... σκεπάζει η εσθήτα σου, ζεσταίνει το ψύχος της ψυχής

    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ειδα ενα πολεμο μπροστα μου μολις....

    με παρεσυρες απο την αρχη μεχρι το τελος! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ας μην αφήσουμε τον φολιδωτό λόγο
    να μιάνει τη σκέψη μας και να σταθεί
    τροχοπέδη στα οράματα μας


    Γιώργος...ένας φίλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτά τα υφάλμυρα χείλη των παιδιών
    ας είναι να χαμογελούν ξέγνοιαστα

    Δυνατό το ποίημα...προτρέπει!!!

    Δανάη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω
    Ρουφώ το λόγο σου
    Που με συνεπήρε
    Οι λέξεις σου σφαγή διαπράττουν
    μα η ατιμωρισία τους πρέπει
    Καθώς τα συναισθήματα ρέουν και με τυλίγουν!
    Σε ευχαριστώ ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Βίκυ μου σε ευχαριστώ πολύ
    οι στίχοι αγκυλώνουν για να βρουν βάθος να αναπνεύσουν


    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κική μου σε ευχαριστώ πολύ
    δεν είναι μόνο πόλεμος αλλά κυρίως
    ένας τρόπος να επιβάλεις το δίκιο
    και τις πανανθρώπινες αξίες όταν νιώθεις να καταπατούνται


    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δανάη μου όλη η έγνοια μας
    σε όλες τις α θ ώ ε ς ψυχές


    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αριστέα μου σε ευχαριστώ πολύ
    Τα συναισθήματα όταν είναι αληθινά
    όποια και να είναι αυτά αξίζουν σεβασμού


    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ο φολιδωτός λόγος !!!
    Αχ να μπορούσαν λόγια τρυφερά
    γλυκά σαν τους στίχους σου ...
    ν' ακουμπήσουν τα σκληρά μυαλά
    που μέσα τους κουβαλούν το μίσος !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μπερδευτηκαν οι πραγματικοι ηρωες
    με εκεινους των κομικς
    και δεν ξερουμε πια τι να χειροκροτουμε.

    Μα την αληθεια μου θα σου πω
    πως μεσα στην γυαλινη χιονοσφαιρα ενος παρανοϊκου ερωτα
    συνεχεια θα γευομουν τα αιματα
    απο τον ακανθινον εκεινον.

    φιλιπουδεναισθανεταιπονοοταναγαπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Side είχα πολύ καιρό να σε δω
    και χάρηκα
    Σε ευχαριστώ...το μίσος και η εμπάθεια είναι συνώνυμα της αχαριστίας και της αλαζονείας
    του εγώ


    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αγριομελάκι μου σε ευχαριστώ πολύ
    Δοκιμάζομαι...παλεύω αλλά δεν ενδίδω
    κρατώ τα σημάδια ανέπαφα στον χρόνο
    και συντηρώ την μνήμη


    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή