Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

Σε αλπικά τοπία χορεύει ξέφρενα η μοναξιά



Στο κόκκινο λιβάδι μιλούσαν
Για τα αποδημητικά πουλιά
Είχανε συνάθροιση οι αγροφύλακες
Με τις μακριές μπέρτες
Τα μαύρα στιβάνια
Και τις κόκκινες ανεμώνες
Ανθισμένες πάνω στο πλατύ τους στέρνο
-Ο κοκκινολαίμης χτυπούσε το ράμφος του οργισμένα
Στην ξερή άργιλο
Έψαχνε το ρυάκι που οδηγούσε
Τα δάκρυα των απολησμονημένων
Στην όχθη του ορμητικού ποταμού-
Ευθαρσώς τέθηκαν τα θέματα
Από τον υπέργηρο της ομήγυρης
Τα πουλιά εξάπαντος θα έπρεπε
Να επιστρέψουν στις φωλιές τους
Πριν το θέρος στεφανώσει
Τη γη με μύρτα και καμπανούλες της λήθης

Τα πουλιά του κόκκινου λιβαδιού
Δεν έφτασαν φέτος
Αποξεχάστηκαν κουρασμένα
Πάνω στα ξάρτια των ναυαρχίδων
Τα τράβηξαν οι ναύτες με απόχες
Και σχοινιά από κοκοφοίνικα
Σε αμπάρια αδειανά και υγρά τα έκλεισαν
Να κλωσήσουν τα χοντρότσοφλα αυγά
Των κοσμικών πεδίων
Τώρα σε αλπικά τοπία
Χορεύει ξέφρενα η μοναξιά
Οι μακριές μπέρτες ξέφτισαν
Τα μαύρα στιβάνια τρίφτηκαν
Κι οι ανεμώνες σε μνημάτων ανθογυάλια
Σαπίζουν αργά μες την βροχή
Οι αγροφύλακες αποχώρησαν γυμνοί
Με τις αργασμένες φτέρνες τους
Να βουλιάζουν σε σπασμένα γυαλιά

Τα πουλιά δεν ήρθαν
Κι ούτε θα επιστρέψουν πάλι
Στο κόκκινο λιβάδι
Τώρα σε αλπικά τοπία
Θλιμμένα ακούγονται τραγούδια
Αποχώρησαν άπραγοι οι αγροφύλακες
Χωρίς φτερωσιά κι ελπίδα
Με μόνο δυο μυδράλια στα χέρια
Εκδίκηση να πάρουν απ' τους αιθέρες
Οδυρόμενη η γη αναπολεί την εποχή
Της γονιμότητας και της αναγέννησης
Στρέφοντας τον κύκλο της διαδοχής
Στα βρώμικα νερά των υπογείων
Με τα σκληρά της ακρόνυχα νέες γραφές
Κι επιστολές αποστέλλει στους ουρανούς
Πριν τα μαύρα στιβάνια της κόλασης γίνουν προπομποί  



16 σχόλια:

  1. Όλα χάνονται και ξαναγεννιούνται
    κι ο κύκλος κάνει διαρκείς σπείρες
    Πάντως αφήνεις χαραμάδα ελπίδας...τα ακρόνυχα που διαρρηγνύουν
    τον ιστό της Αναγέννησης


    Γιώργος...ένας φίλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όλα επιστρέφουν...όλα ανανεώνονται
    όλα βηματίζουν στον
    αέναο χώρο και χρόνο...τα ίχνη κι αν σβήνονται...χαράζονται καινούργια
    Ένας διαρκής αναδιπλούμενος κύκλος


    Δανάη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θέλει και η γη να ξαποστάσει, ολόγυμνη μα ευτυχισμένη, γιατί ξέρει πως είναι τα σπλάχνα της γεμάτα από ζωή που σε λίγους μήνες θα γονιμοποιηθεί, και τότε όλοι οι εραστές της θα επιστρέψουν, στην αγκαλιά της μέσα να ευφρανθούν ξανά..

    Μια σκέψη γονιμοποιημένη από το "Αλπικό τοπίο" σου,φίλη Ελένη!
    Την καλησπέρα μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. συγχαρητηρια Ελενη μου! αυτο τα λεει ολα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν έφτασαν φέτος...
    Του χρόνου;
    έχω τόση ανάγκη να πιστέψω στο ελάχιστο!

    Αν και μελαγχολικό με γοήτευσε η γραφή σου και πάλι Ελένη μου!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. άσχημη η μοναξιά, καλή μου... όμορφο το ποίημά σου... έτσι... έτσι να ποείς παντα!!!!
    μάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γιώργο μου σε ευχαριστώ πολύ
    Και στο πιο βαρύ σκότος η ελπίδα
    έστω και σε σπερματώδη μορφή υπάρχει


    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δανάη μου σε ευχαριστώ πολύ
    Τα ίχνη δεν σβήνονται απλά
    επικάθονται νεότερα πάνω τους


    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανταίε σε ευχαριστώ για τις τόσο
    πλούσιες σκέψεις σου!!!
    Ελπιδοφόρο το μήνυμά σου
    ευφραίνει τις αγκαλιές
    που θέλουν να π ρ ο σ μ έ ν ο υ ν


    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κική μου σε ευχαριστώ πολύ
    για την ανοιχτή αγκαλιά
    που ανοίγεις πάντα


    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αριστέα μου σε ευχαριστώ
    Κι από ένα μόνο ψήγμα πίστης
    μπορούν να ξεπηδήσουν και να τροφοδοτηθούν μεγάλοι χείμαρροι
    αισιοδοξίας...ας το κρατήσουμε
    σαν φυλαχτό σαν παρακαταθήκη
    στο δρόμο μας!


    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Παρασκευή μου σε ευχαριστώ
    Θαυμάζω πολύ την θετική σου σκέψη
    κάθε φορά....έχεις πολύ πλούσια καρδιά
    Μπράβο!!!


    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Σιγα σιγα
    οχι πουλι δεν θα φτερωσει,
    οχι λουλουδι δεν θα ριζωθει
    αλλα και οι ανθρωποι
    νεκροι θα γεννιουνται...
    (μα μηπως ηδη δεν?)

    Το κοκκινο και το μαυρο
    εχουν πρωταγωνιστικο ρολο
    στη γραφη σου....
    και μ'αρεσει.

    Οχι...δεν δινω καμμια ελπιδα βελτιωσης και αναγεννησης...

    Φιλιπουτσακωσεπουλακιγεννημενο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγριομελάκι μου γεια σου
    Ελπίδες δοκώ πως υπάρχουν ακόμη
    φτάνει το ανάστημα να υψωθεί
    εκεί που του π ρ έ π ε ι
    Κι όμως αισιοδοξώ....


    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. δεν ξέρω αν ελπίδες υπάρχουν. δεν ξέρω καν πιστεύω στην αναγέννηση.
    αυτό που διάβασα όμως με συνεπήρε!
    είναι φορές που την ηδονή που νοιώθω από την ανάγνωσης της ποίησής σου, δεν μπορώ να στην περιγράψω.
    ποιείς και πάντα να ποιείς, Ελένη μου όμορφη, και εμείς θα πίνουμε από τις πηγές των στίχων σου αξεδίψαστα.

    σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Βίκυ μου σε ευχαριστώ πολύ
    Θερμά τα λόγια σου με συνεπήραν
    το ίδιο νιώθω όταν μεταλαμβάνω
    στην δική σου πηγή...έρωτας και πάθος
    τα λόγια σου Εξυψώνουν!!!


    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή