Ολιγόλεκτες μαρτυρίες

Τι το 'θελες
Το τρίπατο σπίτι στην εξοχή
Δεν ήξερες πως στα ψηλά πατώματα
Στήνουν αγχόνες οι πελαργοί

*
Τους απολογισμούς μου
Τους κάνω πάντα το πρωί
Ίσως γι αυτό κακιώνω με τα φεγγάρια
Και διαβάζω τους στίχους μου
Μόνο στα περίκλειστα πηγάδια

*
Σέβομαι το έντιμο πρόσωπο
Του θανάτου
Γι αυτό στο σπίτι μου
Πάντα είχα σκεπασμένα τα κάτοπτρα

*
Ζητάς να βρεις το γάργαρο νερό
Στην έρημο
Ενώ καλά γνωρίζεις
Πως ο έρωτας διάβηκε
Ανεβασμένος σ' ένα καρβουνιάρικο

*
Πριόνισες τον λόγο σου
Απ' όταν έπαψες να συνομιλείς
Με τ' αγάλματα

*
Η μάνα σου βαριά πληγωμένη
Πριν ξεψυχήσει
Μερίμνησε για εσένα
Ένα στίχο
Γι' αυτό πάντα στην τσέπη σου
Έβρισκα ολόφρεσκους σπόρους καλεντούλας

*
Στις τεθλασμένες
Που το υνί πέρασε στο κορμί μου
Γράφω τα ποιήματά μου

*
Τα κιούπια
Που βάζαμε το λάδι
Τα χαρίσαμε στους κολίγους
Μας έμεινε μόνο η θράκα
Απ' τα καμμένα λιόδεντρα
Πως να χορτάσουμε;

*
Δεν έχουν αξία τα δάκρυα
Αν από πριν δεν ζυγιστούν
Στα παλλόμενα κύματα

*
Πάντα επιθεωρούσες
Τα συρματόσκοινα
Πριν απλώσεις την μπουγάδα σου
Οι κινήσεις της ετοιμότητας
Δεν στο είπαν πως γαριάζουν πάντα τη ψυχή

*
Κοχλαστό το νερό
Μαύρη η σκιά
Κι εγώ στην μέση
Σε κρίση πανικού
Σχηματίζω το νούμερό σου

*
Τώρα τα σπίτια μας
Τα κατοικούν ξένοι
Φυγάδες είμαστε
Και τα σημάδια που βάλαμε
Δεν ήταν σταθερά
Πως να επιστρέψουμε;

*
Κι όμως βουρκώνουν
Τα βουνά
Όταν χαμοπετούν οι αετοί
Πηγή να βρουν καθάρια
Και το λαιμό της ελαφίνας
Να αρπάξουν

*
Ντύθηκα το δέρμα σου
Σκληρή να γίνει η ζωή
Να οπλιστώ σαν αστακός
Μήπως κι έτσι αποκρούσω
Τις σειρήνες της μνήμης
Που με έδεναν μαζί σου