γιατί γράφω ποίηση (35 + 1 λόγοι)

- Για να μπορώ με μια λάμπα θυέλλης και μόνο
  να φωτίζω όλη τη γη

- Για να συνεχίσουν τα κυπαρισσόμηλα να είναι πικρά
  και γλυκιές οι αυταπάτες σαν ώριμοι λωτοί

- Για να φτερουγίζουν οι ερωτιδείς στις τοιχογραφίες

- Επειδή η νεότητα είναι το καλό χαρτί που η καρδιά μοιράζει
  όταν το αίμα βηματίζει στο άχρονο καλπάζοντας

- Επειδή στη θέα του ουράνιου τόξου ξεμπερδεύονται
  μονομιάς τα νήματα της μοναξιάς

- Επειδή κάθε Άνοιξη ματώνουν οι παπαρούνες στα λιβάδια

- Για να ακουμπώ το χέρι στη φωτιά κι αυτό να ψύχεται

- Για να διασαλεύεται η τάξη του σύμπαντος απ' το χορό
  δυο δροσοσταλίδων και μόνο

- Για να κονταροχτυπιέμαι με το σκοτάδι των ονείρων
  και να αριθμώ κάθε αυγή στο μαξιλάρι μου χιλιάδες
  φωτεινές κηλίδες

- Επειδή κάθε δείλι ξεχνάω τα βιβλία μου στα γόνατα
  των βουνών προσμένοντας τα τόξα της σελήνης
  μυστικά να με οπλίσουν

- Επειδή όταν σταματούν για να γευματίσουν οι κυνηγοί
  στα διάσελα χρησιμοποιούν αντί για σερβίτσιο πλατανόφυλλα

- Επειδή στις μοναχικές μου ώρες βουίζουν οι άνεμοι
  των χειμάρρων παραδίπλα μου

- Για να κλαδεύω τα γιασεμιά κι αυτά να μην θρηνούν
  απαρηγόρητα το"γιατί" της απώλειας

- Για να ανεβαίνουν οι χαρταετοί στον ουρανό με μόνο
  μια βρεφική ανάσα

- Για να γκρεμίζεται ο ήλιος στη θάλασσα χωρίς ούτε
  μια γρατζουνιά στην κνήμη

- Επειδή κάθε που σκάει ένα άνθος μανόλιας γελούν
  τα μελισσάκια στον ύπνο τους

- Επειδή όταν λυγίζουν τα στάχυα στους αργούς οι
  άρτοι στο σπίτι φουσκώνουν περήφανα θέλω

- Επειδή μόλις αντικρίσω ένα χελιδόνι αλλάζω επάγγελμα

- Για να κοντοστέκονται οι μύστες στους βωμούς
  μ' άδεια τα κύπελλα και ηδείς τους ουρανίσκους

- Για να χωρούν στο κασελάκι της μνήμης όλοι
  οι κρύσταλλοι του αλατιού

- Για να φτάνουν οι σχεδίες γεμάτες ελπίδες
  στα βραχονήσια με τους γλάρους

- Επειδή οι λαρυγγισμοί των κούκων μεταφέρουν
  στις ισημερίες διττά προμαντέματα που δεν εξηγούνται

- Επειδή στην κόψη του νήματος γεννιούνται οι μεγάλοι
  έρωτες αυτοί που τόσο γρήγορα κι εκπνέουν

- Επειδή το χώμα μυρίζει όμορφα μετά τη βροχή γιατί
  απλά και μόνο ανασαίνει το μπλε του ουρανού

- Για να βλέπω το αγκαθωτό περίβλημα των κάστανων
  σαν κι αυτή τη φράντζα της καλής μου νεράιδας

-Για να ακούω καθαρά τη θάλασσα κι όταν ακόμα
 σπάσει το τελευταίο κοχύλι στο παλτό του χειμώνα

-Για να κρατώ από το χέρι την αμυγδαλιά
 στο παγωμένο προαύλιο του ψυχιατρείου

-Επειδή όταν με προσπερνούν τα κύματα
 ο Πήγασος ποντάρει για μένα στη ρουλέτα του Θεού

-Επειδή κρύβω το κλειδί στον ξερό φίκο
 κι όταν επιστρέφω αυτός έχει βλαστήσει

-Επειδή κάθε που ψάχνω την τσέπη μου
 ένα περιστέρι μου ραμφίζει επίμονα τα παπούτσια

-Για να βρω βαθιά στο μαξιλάρι μου τα ξεχασμένα
 σχέδια των παιδικών μου βιβλίων δακρυσμένα

-Για βρίσκω τα φυλαχτά μου άθικτα
 στις μασχάλες των κεραυνών

-Για να μπαίνω από τα φινιστρίνια στο πλοίο
 όταν η μπουκαπόρτα έχει τραβηχτεί

-Επειδή τις νύχτες του Γενάρη χαμηλώνουν τ' άστρα
 φωτίζοντας ως κι αυτά τα τυφλά κελιά

-Επειδή με τα χέρια τραβώ αστερίες που ύστερα
 τους αγκιστρώνω στα σκοτεινά σου βλέφαρα

-Επειδή τα βράδια σαν καλώ τις Πλειάδες
 πάντα μια με πάει στο αθάνατο χιόνι των κορφών
 το όνομα της να προσκυνήσω

Δημοσιεύτηκε στην ποιητική σελίδα "Οι ποιητές του κόσμου"
που διατηρεί ο φίλος ποιητής Στρατής Παρέλης και τον ευχαριστώ

Καλή και Δημιουργική Χρονιά σε όλους