Σάββατο 4 Ιουνίου 2016

το σπίρτο

Αποτέλεσμα εικόνας για φλόγες

Ξαφνικά ένα εκτυφλωτικό φως κι ένας εκκωφαντικός κρότος έκρυψε
το σπίτι Χάθηκαν ολότελα οι μαργαρίτες οι τριανταφυλλιές και τα
μοσχομπίζελα Η ογδοντάχρονη μάνα με τα κλαμένα μάτια και τα
αχνογέλαστα χείλη Κι η ασβεστωμένη μάντρα που ποτέ δεν της
πήραν του έρωτα μυστικό χάθηκε κι αυτή στην κραυγή της πόλης 
Έτριψε τα μάτια με το παιδικό της μαντήλι Το φύλαγε πάντα στην
τσέπη της Αποκούμπι του φόβου της
Σαν να της φάνηκε πως ακόμα κρατούσε πάνω του τη μυρωδιά
απ' το λουλάκι την αψάδα από την αλισίβα το κάμα απ' τον ιδρώτα

-Μάνα! τι άνεμοι πέρασαν απ' τα μικροσκοπικά σου χέρια;
Παλάμες αργασμένες Ρόζοι σκληροί που μόνο στο μαύρο σου τσεμπέρι
μιλούσαν Πως να τρυφερέψουν κλειστοί οι ουρανοί
-Αχ μάνα πόσο εύκολα συμμάχησες με την αξίνα και με την οργή
της ασπαλαθιάς και πόσο ο καιρός ασυμπόνεστα ξέχασε να σου δώσει
το μερτικό σου...μια κιμωλία να χρωματίσεις τα μαύρα σκίνα του κήπου!

Σ' έσκαψε ο χρόνος μετά το θάνατο του πατέρα Έσκυψε το κορμί σου
σαν όπως σκύβει παραπατώντας ο μεθυσμένος στα σκαλοπάτια του
καπηλειού
Δεν τον ημπόρεσε αυτόν το θάνατο Μεγάλος έρωτας Μακρινά ξαδέρφια
οι δυο τους Στέγνωσε η μάνα Τραβήχτηκε απ' τη ζωή Έκλεισε την πόρτα
στους γειτόνους και μόνο στο μεροκάματο έστρεψε τη σκέψη της στο
αγώι και στα δυο της ορφανά
Μεγαλώσαμε μες την καταφρόνια και την ορφάνια με τη μάνα να
γδέρνει τα μνήματα και κάθε απόγευμα στο σπίτι να ανάβει εμπρός
στη νυφική φωτογραφία το καντήλι αποθέτωντας ευλαβικά ένα
ματσάκι άνθη κατά το πλείστον μαργαρίτες στη μνήμη του
Που τις έβρισκες βρε μάνα μες το καταχείμωνο τις μαργαρίτες
όταν όλα γύρω χείμαζαν νεκρά;
Αχ μάνα! Ποτέ δεν μας πήγες στα εαρινά σου περβόλια εκείνα
που μες στην καρδιά καλά κρυμμένα τα φύλαγες κακές γλώσσες
μη τα μολύνουν

Τι να ήταν αυτή η σκοτεινιά; Ο καιρός στου Απρίλη το ευωδιαστό
μίσχο δεν προμήνυε καταιγίδα Έλαμπε ο ήλιος μέχρι πριν λίγο στο
κάδρο τ' ουρανού όπως έλαμπε το χρυσό σου χαμόγελο ανακουφισμένο
μετά την πάστρα στην αυλή του παλατιού σου
Όταν συνήλθε μετά το πρώτο σοκ είδε τις φλόγες να καταπίνουν το σπίτι
Είδε τον ουρανό να μεριάζει να διαβούν δυο ψυχές σφιχταγκαλιασμένες
με κίτρινα στεφάνια στα μαλλιά Άγγελοι έμοιαζαν αληθινοί
Όταν τελείωσε το κακό κι οι φλόγες απόστασαν πια να καίνε το πρώτο
που αντίκρισε σαν μπήκε στο σπίτι ήταν ένα μάτσο ολόφρεσκες
μαργαρίτες δίπλα στα άψυχα χέρια της μάνας της κι έπειτα εκείνη τη
νυφική φωτογραφία θάνατο να καπνίζει
Στο γκάζι ένα μπρίκι Ετοίμαζε φαίνεται το βραδινό της γεύμα Μια
κούπα τσάι του βουνού και μια φρυγανιά όπως συνήθιζε Οκτώ η ώρα
το βράδυ Την ώρα εκείνη ακριβώς που άναβε επί πενήντα συναπτά
έτη το καντήλι
-Αχ μάνα έφυγες αναπαμένη κι αβαρής σαν φτερό
Έφταιξε το αίμα είπε το χωριό κι αυτό ήταν που την εκδικήθηκε!

Στο ξόδι της όλοι κρατούσαν κίτρινες μαργαρίτες από εκείνες τις
ολόφρεσκες της καρδιάς που ανθούν ολοχρονίς και ποτέ δεν χειμάζουν
Οι μαργαρίτες σου μάνα που κρυφά με μύησαν σ' ένα αδιάψευστο
μέχρι τέλους σ'αγαπώ!

Έλαβε μέρος στο δρώμενο "Παίζοντας με τις λέξεις" που με αξιοσύνη
διοργάνωσε η αγαπημένη φίλη me(maria)

17 σχόλια:

  1. Θαυμάσιο Ελένη μου. Με λύπησε όμως. Από τα ξεχωριστά. Συγχαρητήρια καρδιά μου και να πω ότι πρώτη φορά διαβάζω κείμενο δικό σου; Πολύ το χάρηκα
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολλά πολλά συγχαρητήρια!! ήταν μέσα στις επιλογές μου και πολύ το χάρηκα όταν είδα ότι είναι δικό σου! :) Καλό σαββατοκύριακο σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σκαλίζεις με το σουγιαδάκι σου κάτι κρυφές μας πληγές.
    Ελένη μου, πονάει ο λόγος σου μα συγχρόνως λυτρώνει και ανυψώνει την ψυχή μας. Καλά να είσαι και να συνεχίσεις να μας συντροφεύεις με την παρουσία σου. Μας κάνεις όλους καλύτερους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ακόμα και σε κείμενο ποιητικά είναι τα λόγια σου Ελένη μου!
    (τι επίλογος!)
    Μου άρεσε αλλά με έριξε πολύ! Στα πατώματα...
    Μπράβο για τη γραφή σου να πω; Τ ξέρεις!
    Ελένη μου σε φιλώ γλυκά :)
    Πολύ χάρηκα που ήσουν με κείμενο στο Παιχνίδι μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στα πατώματα κι εγώ, σαν την Αριστέα...
    Έκπληξη όμως πολύ ευχάριστη το πεζό σου αυτό!!!
    ♡♡♡

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δυνατό, συγκλονιστικό κείμενο που σε όλους μας είπε πολλά!
    Συγχαρητήρια Ελένη μου και πολλά ευχαριστώ που άναψες αυτό το σπίρτο στο παιχνίδι μας!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ελένη μου καλησπέρα σου.
    "Το σπίρτο" ήταν εξαίρετο, γεμάτο συγκίνηση. Από τις δημιουργίες που τράβηξαν, δίκαια την προσοχή δικαιωματικά και εκφραστικά.
    Μπράβο για τα συναισθήματά σου και τον τρόπο ανάδειξής τους.
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν περίμενα να είσαι εσύ. Ίσως επειδή σε έχουμε συνηθίσει σε πιο ποιητικό λόγο.
    Ήταν μια έκπληξη. Να το επιχειρείς πιο συχνά!
    Μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Το λατρεψα! Κι ομολογω ηταν εκπληξη οτι εσυ κρυβοσουν απο πισω! Τελικα κι ο πεζος λογος σου παει εξισου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ελένη μου με συγκλόνισε. Υπέροχο κείμενο το ξεχώρισα αμέσως και πήρε το 3άρι μου. Συγχαρητήρια!
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Με συντάραξε, με συγκίνησε, με συγκλόνισε. Υποψιάστηκα ότι μπορεί και να ήταν δικό σου. Όπως και να΄χει το ξεχώρισα.
    Πολλά συγχαρητήρια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δεξιοτεχνία σκέψης και γραφής με κομψή αφηγηματική ισορροπία!
    Εξαιρετικό!!!
    Να είσαι πάντα καλά Ελένη μου! Καλή συνέχεια!
    Φιλάκια πολλά με μια μεγάλη αγκαλιά! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πραγματικά μια έκπληξη το κείμενό σου - διαφορετικό, μα πάντα υπέροχος ο λόγος σου.
    Συγχαρητήρια, Ελένη μου!
    Φιλί! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Τραγικά εξαίσιο.. Με γέμισε πολύ πόνο, πάρα πολύ, κι ίσως ενδόμυχα να το απέφυγα, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο... Η πένα σου για άλλη μια φορά, ζωγράφισε εικόνες: "-Αχ μάνα πόσο εύκολα συμμάχησες με την αξίνα και με την οργή της ασπαλαθιάς και πόσο ο καιρός ασυμπόνεστα ξέχασε να σου δώσει το μερτικό σου...μια κιμωλία να χρωματίσεις τα μαύρα σκίνα του κήπου!" Απλά υπέροχο... Πολλά γλυκά φιλιά Ελένη μου ❤❤❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Απλα με συγκλονισε με τον πόνο του απλα το διαβαζα και έκλαιγα.. απλα δεν ηξερα τι να πω.. απλα το δάκρυ ανακουφίζει....θεικό..!! υπεροχη γραφή.. να είσαι καλα Ελενη μου... σ αγαπαμε.. ❤❤❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Έχω την εντύπωση ότι δεν θα πάψεις ποτέ να με συγκλονίζεις.
    Δεν ξέρω πως το καταφέρνεις κάθε φορά, είμαι όμως σίγουρος ότι έχεις βρει τον τρόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Από καρδιάς σας ευχαριστώ όλους!!!

    φιλιά πολλά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή