Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

μιλούν τα χέρια;

Αποτέλεσμα εικόνας για μιλούν τα χέρια;

Έστρωσε το κρεβάτι της Κατευθύνθηκε στο μπάνιο Μαύροι κύκλοι
σκίαζαν τα μάτια της Το δέρμα χαρακωμένο από βαθιές ρυτίδες
Σμιχτά τα χείλη Κι ένα άτολμο δάκρυ στο κάτω βλέφαρο τρεμόπαιζε
αναίτια Άτολμο κι αναποφάσιστο Ανήμπορο να χωρέσει στον
κόσμο της λήθης ή της ανυπαρξίας Διαμάντι να γίνει στη χώρα της
χαράς!
Τα πρωινά δάκρυα είναι τα πιο αληθινά σκέφτηκε όπως και τα όνειρα
της αυγής την ώρα του ενυπνίου
Τόσο ζωντανά που θαρρείς πως με αίμα τροφοδοτούν τους αυλούς
της ψευδαίσθησης Και με κραυγές χθόνιες εφοδιάζουν τη λίθινη
φαρέτρα της μοναξιάς
Πολύ ζωντανά όνειρα!
Πραγματικότητες κοφτερές σαν λάμες ενθυμίων:
Ένα σώμα αγαπημένο Μια αύρα κυματιστή Μια συμφωνία ημιτελής
Μια παρουσία άυλη Ένας ιππότης με κομμένο πόδι και πλατύ χαμόγελο
Ένας κήπος χέρσος με κουτσουρεμένα δέντρα Ένας καρπός στα λαξευτά
βράχια της μνήμης Μια τελεία που εμποδίζει το όποιο νόημα Μια αγάπη
που στερήθηκε από παιδί!
Πολύ ζωντανά όνειρα!
Περιστροφές γύρω από έναν σταθερό άξονα
Χέρια πολλά χέρια άκαμπτα να επιζητούν ανυπόμονα φίλιες επιστροφές
Χέρια λευκά να κρατούν μαντήλια με σχέδια χαριτωμένα Σάμπως να
θελαν ν' αποδιώξουν έτσι το άδικο Να βρουν τρόπους  ν' αντιπαλέψουν
τις μεγάλες απώλειες
Μαντήλια που βούτηξαν την πίκρα τους στις ακονόπετρες για να λειανθεί
λίγο το σκληρό νύχι του ζέφυρου!
Χέρια πολλά χέρια και μαντήλια υγρά
Ακόμα τα κρατά στη ζεστασιά της τσέπης της Ακόμα τα χρειάζεται Να
σφουγγίξει τα μάτια Να σκουπίσει τα χέρια Κυρίως τα χέρια Τα δικά της
αλλά και τα ξένα Εκείνα τα αποσταμένα Εκείνα που ποτέ δεν συνάντησαν
τους δρόμους Χέρια που δεν αγαπήθηκαν πολύ Χέρια που μάτωσαν στο
ψύχος Χέρια που σιγά - σιγά ατρόφησαν μοναχά Χέρια που στις φλόγες
παραμορφώθηκαν για πάντα!
Η μαμά της είχε πάντα σημάδια στα χέρια Το χειμώνα συνήθως παίρναν
το χρώμα της αργίλου Σκάγανε κι αυτά όπως σκάει η άργιλος στην ανομβρία
"Με λαδάκι απ' το καντήλι να τα αλείφεις" την συμβούλευε η προγιαγιά μου
Έτσι ημερεύουν τα χέρια Έτσι απαλύνονται οι πληγές Έτσι επιστρέφει η
ομορφιά στο κορμί Είναι ρίζες τα χέρια Φυσικοί ταμιευτήρες!
Κι ήταν όμορφη η μαμά
Κι είχε πολλά χέρια η μαμά Όλα τα προλάβαινε Ένα όμως της ξέφευγε
μονίμως να κάνει Να τα αφήσει ελεύθερα Φτερούγες να γίνουν ζεστές
Να την αισθανθούν Να τα απλώσει γύρω απ' τον παιδικό της λαιμό
Στοργικά να την αγκαλιάσει Να της μιλήσει Να την προσέξει Χάδι
να γίνουν πριν την βραδινή προσευχή Σεπτά ευαγγέλια κάτω απ' το
μαξιλάρι Ανάλαφρα να την οδηγήσουν ως το λυκαυγές...
Χωρίς φόβους Χωρίς ψιθύρους Χωρίς αβίωτες στιγμές
Ίσως εκεί να οφείλονταν κι η συχνή παρουσία των ονείρων που για
χρόνια την ταλάνιζαν
Στα αμίλητα χέρια καθώς και στα μαντήλια που ποτέ δεν ποτίστηκαν
απ' της αγάπης τα μύρα
Το λουλάκι της μαμάς τελικά αποδείχτηκε πανίσχυρο όπως αλύγιστος
ήταν κι ο χαρακτήρας της!

(για όποια μάνα πατρίδα ή ιδεολογία)

30 σχόλια:




  1. Βρίσκεσαι πάντα εκεί που η εικόνα φέρνει το παρελθόν πιο κοντά· και δίνεις νόημα σε κείνα που φύγανε και σε κείνα που θα έρθουν: όλα τιμαλφή, φυλαγμένα καλά στην καρδιά μας..

    Πολλές καλημέρες και φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Στρατή μου
      Δεν καταγράφω απλά αναπνέω!!!

      Σε φιλώ πολύ ♥

      Διαγραφή
  2. Χέρια για φίλημα κι ας μην ήξεραν να χαϊδεύουν. Είναι που κι αυτά ποτέ δεν χαϊδεύτηκαν ίσως. Τρυφεράδα και συγκίνηση στην ιστορία σου Ελένη μου. Αυτά τα χέρια, τα παραμορφωμένα απ' την αρθρίτιδα και τις κακουχίες, πόσο ιερά είναι!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Μαρία μου
      Αυτό που αγαπάμε πιο πολύ
      μας πληγώνει παραπάνω...

      Σε φιλώ πολύ ♥

      Διαγραφή
  3. Και πώς να κυλήσει στη χώρα τής λήθης
    το άτολμο δάκρυ;
    Βαθιές οι ρυτίδες επίμονης μνήμης,
    που φέρνει ακόμα στου χρόνου την άκρη
    τ’ αμίλητα χέρια.
    Ω μάνα, κι ας είσαι στου απείρου τα μάκρη,
    ακόμα με κόβουν μαχαίρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω μάνα, κι ας είσαι στου απείρου τα μάκρη,
      ακόμα με κόβουν μαχαίρια!!!!

      Καλημέρα Άρη μου ♥

      Διαγραφή
  4. Ποιος αραγε να ξερει το γιατι
    Ισως να μη ενοιωσαν κι αυτά λιγο στοργη
    Αν τ΄απλωναμε ομως λιγο κι εμεις,
    Γιατι να περιμενουμε πρωτα τον αλλον

    Τι συγκινητικο κειμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Βελουδένιε μου
      Η ανταπόδοση αργεί....

      Σε φιλώ πολύ ♥

      Διαγραφή
  5. Καλημέρα Ελένη μου... το κείμενό σου δυνατό με στιγμές που μου φέρνουν αναμνήσεις έντονες!Πολύ μεστό και συγκινητικό! Να είσαι καλά!
    Καλή εβδομάδα γλυκιά μου, ταλαντούχα Ελένη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Κική μου
      Πολύτιμες οι μνήμες που επιταχύνουν
      τις ανάσες...

      Σε φιλώ πολύ ♥

      Διαγραφή
  6. Αχ Ελένη!
    Με συγκίνησες πάλι.
    (Γιούλη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Γιούλη μου
      Κι εσύ με συγκινείς πάντα

      Σε φιλώ πολύ ♥

      Διαγραφή
  7. Ω ναι, μιλούν τα χέρια...
    (τη μαμά μου σκέφτηκα διαβάζοντάς το)
    Υπέροχο για άλλη μια φορά! Φιλί! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Έλλη μου
      Ο πόνος καταλαγιάζει ποτέ;;;
      Αναρωτιέμαι...

      Σε φιλώ πολύ ♥

      Διαγραφή
  8. Τι έγραψες πάλι!!
    Θα μπορούσαν να μιλούν τα αμίλητα χέρια, θα μπορούσαν και τότε όλα θα ήταν αλλιώς, δε θα υπήρχαν αβίωτες στιγμές που φέρνουν όνειρα!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Μαρία μου
      Αν μπορούσαν να μιλήσουν τα χέρια
      θα γαλήνευαν κι οι σκέψεις!!!

      Σε φιλώ πολύ ♥

      Διαγραφή
  9. Αχ αυτά τα χέρια της..αν είχαν στόμα θα έλεγαν όσα έγραψες και με συγκίνησες φιλενάδα...!! όσοι τα ένιωσαν στην ζωή τους ευλογημένοι..έστω και αν χαιδευαν άτσαλα..!
    Ομως και εσύ Λενιώ μου πόσες λέξεις θα πλάσεις ακομη να μας κουζουλάνεις;
    Απο τα καλύτερα αφιερώματα αγάπη μου στην μάνα..στην πατρίδα...στην ιδεολογία..!!!να σε εχει ο θεός καλα.. φιλώ σε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Ρούλα μου
      Αν μετριόταν η αγάπη θα είχε το ύψος της μάνας

      Σε φιλώ πολύ ♥

      Διαγραφή
  10. ''Κι είχε πολλά χέρια η μαμά... Όλα τα προλάβαινε...
    Ένα όμως της ξέφευγε μονίμως να κάνει... Να τα αφήσει ελεύθερα ''.
    Πόσο με συγκίνησε αυτό βρε Ελένη μου. Πόσο λαχταράει ένα παιδί, αυτό το
    μητρικό χάδι, αυτή την αγκαλιά της μάνας!!!
    Φιλάκια πολλάαααααα :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Ματίνα μου
      Οι ολιγαρκείς αγαπούν πραγματικά;
      Δεν ξέρω απάντηση δεν πήρα κι όταν
      ρώτησα η πατρίδα είχε φραγμένη την καρδιά

      Σε φιλώ πολύ ♥

      Διαγραφή
  11. Αν μιλουν τα χερια; Ακου λεει; Πιοτερο κι απο τις λεξεις μερικες φορες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Χριστίνα μου
      Μιλούν όταν πραγματικά "δίνονται"

      Σε φιλώ πολύ ♥

      Διαγραφή
  12. Γλυκό και συναισθηματικό μου κοριτσάκι!!!Τα χέρια γίνανε για να δημιουργούν, να προσφέρουν, να εξυπηρετούν και να φροντίζουν..όλα κάνουν μία λέξη..μάνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχτίδα μου καλημέρα
      Τα δικά σου αναμφίβολα "φωνάζουν"

      Σε φιλώ πολύ ♥

      Διαγραφή
  13. Πόσο συγκινητικό!!Και τόσο λαλίστατα χερια μόνο η μάνα έχει!!
    Καλημέρα υπέροχη Ελένη μου
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Αννούλα μου
      Οι τρόποι υπάρχουν όταν τα "θέλω"
      κυριαρχούν!!!

      Σε φιλώ πολύ ♥

      Διαγραφή
  14. Στα αμίλητα χέρια καθώς και στα μαντήλια που ποτέ δεν ποτίστηκαν
    απ' της αγάπης τα μύρα

    .......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Ευρυτάνα μου
      Αθάνατη πνοή δίνουν αυτά τα μύρα....

      Σε φιλώ πολύ ♥

      Διαγραφή
  15. Μιλούν τα χέρια σου κάθε φορά που πατάνε τα πλήκτρα... ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Είναι που μιλάει κι η καρδιά σου ♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή