σύννεφα - άγγελοι

Αχνοχάραζε κι εσύ δεν ερχόσουν
Σύννεφα άγγελοι ψαλίδιζαν γαλαζωπές κορδέλες
Είναι οι ουρές των χαμένων χαρταετών
Μου είχες πει πριν φύγεις
Ψηλά ζουν οι ελεύθεροι χαρταετοί
Ψηλά έχουν το δικό τους κονάκι
Ένα πλίθινο ημικλινές κονάκι
Με φαντασμαγορικό σκηνικό
Χρωματιστά χαρτιά και ολοπόρφυρους λαμπτήρες
Μεταξωτά μαντήλια και πυράκανθους χλωρούς
Μην είναι εκεί ο τόπος σου;
Μην έδεσες εκεί;
Ανάμεσα στα αετόχαρτα και στα καλαμόξυλα
Στωικά να επεξεργάζεσαι
Τη λίθινη κεφαλή του μαχαιρωμένου γίγαντα
Ξόρκια να κάνεις στα άφυλλα δέντρα
Φως κι αέρας σκότος και χάλκινη βροχή

Ψιχαλόβρεχε κι εσύ παράπαιες
Φονικές λακκούβες εκτροχίαζαν τα ονειροπόλα φιλιά
Είναι κάποια φιλιά που αξέχαστα μένουν
Σαν να έχει η μνήμη χρυσαφένια κλουβιά
Και μέσα τα κλείνει
Πολύτιμα φιλιά λατρεμένα
Όχι σαν εκείνα τα λαβωμένα
Που αστέρια έγιναν και θρηνούν απελπισμένα
Έλα να στα γνωρίσω
Έλα να τα γευτείς
Έχει λάσπες στ' αστέρια και θα λερωθείς
Επικίνδυνες τάφρους έχει και θα παραπέσεις
Έτσι που κλεισμένα έχεις τα μάτια σαν να κοιμάσαι
Πρόσεχε
Μόνο τα φιλιά θα σου πουν την αλήθεια
Αυτά άδολα θα σου χαρίσουν
Τους ανθισμένους οπωρώνες των ποιημάτων
Φως κι αγάπη έρεβος και σκουριασμένη βροχή 

Σουρούπωνε κι εσύ περιπλανιόσουν
Ανάμεσα στις άγονες νησίδες του ουρανού
Κρατούσες δυο στήλες αλατιού στα χέρια
Αθάνατος για να πορεύεσαι
Άτρωτος να παραμένεις στο χρόνο
Στον ύπνο μου να εμφανίζεσαι γυμνός κι ωραίος
Με ένα τσαμπί σταφύλι στα χείλη
Στο μαξιλάρι μου βρίσκω κάθε πρωί
Τσάμπουρα και κουκούτσια
Θέλησα να τα φυτέψω μα η καρδιά δεν βαστούσε
Θέλησα να τα φυλάξω μα μου ξέφυγαν
Τσάμπουρα και κουκούτσια
Μισή ζωή
Δένω τα μαλλιά μου
Κλίνω τα γόνατα
Κρύβω τις γραμμές της παλάμης
Και το θρόισμα των φύλλων προσκυνώ
Στην εικόνα σου προσθέτω καινούργια φωνήεντα
Μη σιωπάς
Άγρια η νύχτα πριονίζει το αγαλματίδιο της λήθης
Κι αν πέσεις
Από που θα αντλώ τη ζωή;
Φως κι αμαρτία θάμπος και ρυτιδωμένη βροχή 

Έλαβε μέρος στο 18ο Συμπόσιο Ποίησης της φίλης Αριστέας
που μακράν ήταν από τα πιο αξιόλογα και την ευχαριστούμε