Σταγόνες πάχνης

Λεπτό μαντήλι,
να μπαίνει το σιτάρι
της λειτουργίας.

Ισχνή ομίχλη,
μες στη στιλπνότητα
του πρώτου χιονιού.

Πάνω στο μίσχο
του μαραμένου κρίνου,
μια πεταλούδα.

Νιούτσικη μουριά
πλαταίνει τον ίσκιο σου,
σμήνος σπουργιτιών.

Μικρή λεμονιά,
πώς σκόνταψε τ' άρωμα
σε δυο σου φύλλα;

'Άγουρος καρπός
στου κοριτσιού τα στήθη,
ώριμος μοιάζει.

Σ' όχθη ποταμού,
δροσίζει τα φύλλα του
σπασμένο κλαρί.

Σπάει το ρόδι,
κι η γη ανεβάζει
ευθύς ρουμπίνια!

Κύκλους διαγράφει
γαλάζια πεταλούδα,
στις καλαμποκιές

Άβολες στέκουν,
ακόμα κι οι ομπρέλες
μέσα στη μπόρα!

Πύρινο τάσι,
απόψε το φεγγάρι
κοίτα μην καείς!

Κάτω απ' τα φύλλα,
καταφύγιο βρίσκει
μυρμηγκοφωλιά.

Κρύσταλλα λάμπουν
στης λίμνης τον καθρέφτη·
έλα να πλυθείς                                                              

Πέταγμα πουλιού
και σκίζεται το πλέγμα
της φυλακής του.

Δεν φτάνω το μπλε
τ' ουρανού ν΄ακουμπήσω,
ξεφτούν οι κορφές.

Ο καβαλάρης
σπιρούνισε τ' άλογο,
ή μήπως βρέχει;

Δες το μετάξι,
πως τρίζει στον αέρα
σαν φύλλο ξερό.

Σαν λιβελούλα,
στης νύχτας τα κατώγια
πετά η ψυχή.

Καθώς βραδιάζει...
φεγγίζουν στα μάρμαρα
χλωμά καντήλια

Καμένη πλαγιά,
να 'ρθουν τα χαμομήλια
μ' άσπρες τις φούστες.

Σαν ομπρελίνα
στέκουν τα χαμομήλια,
μετά τη βροχή.

Ξάφνου το κύμα
ανέβασε στο βράχο,
προβιές αλατιού.

Πάνω στην πέτρα,
τις πληγές της σκόρπισε
μια παπαρούνα.

Άθικτη πόρτα
σε σπίτι γκρεμισμένο,
τρέμει το κενό.

Στην τρικυμία
παλιό ιστιοφόρο
φιγούρες κάνει.

Δυο πασχαλίτσες
στην τριανταφυλλιά μου
θήραμα ψάχνουν