Ένας ιδιότυπος κήπος

 Nikki bungakou

Είχε ένα ψαροκάικο ο καπετάν Ανέστης. Λεβεντάνθρωπος, χρόνια χήρος όργωνε τις θάλασσες. Δυο νοματαίοι ήταν, η κόρη του κι αυτός. Η γυναίκα του πέθανε στην γέννα, το κοράσι επέζησε. Δεν ξανάφτιαξε την ζωή του. Μεγάλωσε τη θυγατέρα του και για όνομα της έδωσε το όνομα της αδικοχαμένης. Μαρίνα, έτσι ονομάτισε και την βάρκα του.
Άσπρισε πάνω στο σκαρί κι η βάρκα του χτυπημένη χρόνια από την αρμύρα έμπαζε νερά απ' τα ύφαλα. Δεν του έκανε καρδιά να την αφήσει να σαπίσει. Καλοτάξιδο σκαρί, του έδωσε αφειδώλευτα πόρους για να ζήσει την οικογένεια του.
Την πήρε στην αυλή του. Έφερε χώμα αφράτο, χωνεμένο φουσκί και κάλυψε ως πάνω το σκαρί. Θα έφτιαχνε έναν λουλουδόκηπο. Τι δεν έσπειρε μέσα, εποχικά λουλούδια κι ένα χιώτικο γιασεμί να μοσχοβολά το νησιωτικό σπίτι.
Μεγάλωσαν τα άνθη και το γιασεμί χρειάστηκε πασσάλους για να αναρριχηθεί. Κάθε πρωί έκοβε κι από ένα κλωνάρι γιασεμιού και το πήγαινε στην κυρά του. Δεν την απολησμόνησε στιγμή κι άσβεστο έμενε το καντήλι της. 

Παλιό το σκαρί
παροπλισμένο στέκει
σειρές η μπογιά.