Ο χορός της επιστροφής

Μετά από ένα μακροχρόνιο

εγκλεισμό στις θύρες του ουρανού

θυροκολλήθηκε η έξοδος σου

αγάπη. 

Δυο άγγελοι σε συντρόφευαν

με τις πύρινες ρομφαίες τους. 

Στα χέρια τους κρατούσαν

τις βαριές αποσκευές σου. 

Ο ένας μάλιστα ο πιο μικρός

σε φίλησε στο μάγουλο και

σου χάρισε ένα ζευγάρι ολόλευκα

φτερά, μαγεύτηκες κι

έμοιαζες με παιδί ανεβασμένο

σε ένα πολύχρωμο καρουζέλ. 

Χαμογελούσες κι άνοιγες διάπλατα

την αγκαλιά σου για να τους

αποχαιρετήσεις συγκινημένος. 

Ήσουν ωραίος, δυνατός, 

ροδομάγουλος και δυο

διπλά ουράνια τόξα κρατούσες

στα χέρια σου. 

Σήμερα νυμφεύομαι τον ήλιο

είπες, τελείωσε η εποχή των

καταιγίδων και των δακρύων. 

Δυνατά ακούστηκαν τα λόγια

ως εδώ με τονισμένα τα φωνήεντα. 

Ανασκίρτησα κι άρχισα να στρώνω

ρόδα τις οδούς για να διαβείς. 

Μπήκα στο σπίτι τρελή από χαρά. 

Σιγύρισα το κρεβάτι μας. 

Τακτοποίησα τα άνθη στα βάζα. 

Έβαλα το γαλάζιο της γιορτής φόρεμα. 

Στην αγκαλιά μου χώθηκε η γάτα 

μας με ένα πήδο νιαουρίζοντας ερωτικά, 

την χάιδεψα. 

Όλα τα πλάσματα της γης σε 

αποζητούσαν απ' το μικρό τζιτζίκι

μέχρι τα πιο άγρια του κόσμου θηρία. 

Κι εγώ πάνω απ' όλους σε περίμενα. 

Γλυκό σταφύλι θα κεράσω

τους αγγέλους και για σένα

θα φυλάξω τις ευωδιές των γιασεμιών.

Στη λάβα των φιλιών μου έλα να καείς. 

Με μύρα θα αλείψω το σώμα μου, 

τα θαύματα να αναπνέεις. 

Πίστα η αγκαλιά μου και σε καλεί,

έλα να χορέψουμε τους διονυσιακούς χορούς 

που κάποτε μου δίδαξες.