Πώς να ξεχωρίσεις τους ποιητές

Οι ποιητές φορούν στενά

και λεπτά ρούχα για να

αντιλαμβάνεται ο κόσμος

πόσο δυνατά πάλλεται η 

καρδιά τους όταν αφήνονται 

να πέσουν στης έμπνευσης 

τον άγριο οίστρο. 

Αν δεις άνθρωπο να φορά

τσόχινο καπέλο και βαριά

παλτουδιά μην τον πιστέψεις

αν σου πει πως είναι ποιητής

Ψεύδεται. 

Οι ποιητές καθόλου δεν 

κρυώνουν καθώς μες στις 

στράτες τους φυτρώνουν 

οι ανεμώνες του Γενάρη 

που γελαστές τους καλοδέχονται 

με πέταλα μαβιά και κόκκινα. 

Αν πάλι δεις άνθρωπο 

να κρατά μαχαίρι μην πας

κοντά του, απομακρύνσου. 

Ψυχή δεν έχει. 

Φλόγα δεν προσκυνά κι η 

γλώσσα του δεμένη είναι

με τους ιστούς μιας 

πανάρχαιας αράχνης. 

Οι ποιητές δεν ξέρουν από 

αμάχη και σκληρά πρόσωπα. 

Όπλα δεν θα βρεις στη 

φαρέτρα τους μήτε καρφιά

οξειδωμένα στα χέρια τους. 

Άοπλοι ρίχνουν σπόρους

στη γη για να γευματίσει

ο σπούργιτας και το αηδόνι. 

Απόκληροι του πολέμου 

δεν ρίχνονται ποτέ στην πυρά, 

όχι γιατί φοβούνται αλλά γιατί

αρέσκονται στην δικιά τους

ενδημική φλόγα.

Και τέλος αν δεις άνθρωπο

να χτίζει κάστρα μην τον

βοηθήσεις ούτε να πεις πως

θα σε δεχτεί κοντά του. 

Ανεμομαζώματα είναι τα

πλούτη του και θρύψαλα. 

Οι ποιητές κονάκι δεν έχουν, 

με τον πηλό και με την

πέτρα χτίζουν ποιήματα

και νέες πολιτείες. 

Σε βυθούς πλάι στα κοράλλια

τη σκέπη τους έχουν, 

φιλόξενες φωλιές βρίσκουν

για να ζουν και με πελαγίσια

σεντόνια σκεπάζονται 

Εκεί θα τους συναντήσεις

όταν ναυαγός βγεις μια μέρα

από τον πόνο και από την 

απόρριψη ηττημένος. 

Τους τεθνεώτες συγγενείς τους 

μην παρηγορήσεις οι ποιητές 

ζουν πέρα από γήινα και τις

μετατοπίσεις. 

Μάρμαρο πάρε και λάξευσε 

δυο στίχους τους αιώνια να

σε ταξιδεύουν μέσα από το

ανεκπλήρωτο πιθανόν και

το αδόμητο έστω.