Αφίξεις

Ένεκα της αγάπης σου
θα αλλαξοπιστήσω
Την παλιά θρησκεία μου
θα απαρνηθώ κι επίγειο
και γαλήνιο Θεό θα σε
ορίσω.
Από τα τάγματα της ποίησης
σταλμένος εδώ τα ιερά
και τα όσια σου θα προσκυνώ.

Μπροστά στην ωραία πύλη
της καρδιάς θα εγκαταστήσω
τον θρόνο σου.
Εκεί με θυμιατό και ένα
κλωνάρι βασιλικό στο χέρι
τα πλήθη που μας ακολουθούν
θα ευλογείς.
Γιατί πολλούς θιασώτες εσύ
από τις χώρες των ονείρων
θα φέρνεις κοντά σου.

Εδώ τα υψηλά ιδανικά και
ο δρόμος.
Εδώ τα ακαταμάχητα συνθήματα
και οι αχανείς τόποι.
Εδώ οι μεγάλες πορείες
των ανθρώπων και των αγγέλων
και οι εφτάζυμοι άρτοι.
Εδώ το πρώτο φιλί και
οι όρκοι των ηρώων.

Αυτοί οι ταγοί μας κι εσύ
-ο πρώτος των πρώτων-
με μακριά ιμάτια
το άχραντο σου σώμα
να θαυμάζω και άλω χρυσή
να σου περνώ στα μαλλιά.
Ποιήματα να φτιάχνεις και
μαζί με τα πουλιά βιβλία
να σκαρώνεις με ύμνους
εωθινούς στα πέτρινα
πεζούλια.

Κι αν κάποια στιγμή
κουραστείς το δίκιο
να διαδίδεις μόνο δεν
θα σε αφήσω.
Εγώ ιέρεια σου πιστή
και μήτρα χοϊκή
θα απλώνω τις φτερούγες
μου για να χωράς και
μέσα στους αιώνες σαν

τη φωτιά να ξαναγεννιέσαι.