Η φύση του σκύλου μου

Στην Άρυα

Το σκυλί μου κοιμάται

μαζί μου. 

Είναι ήσυχο κι επιθυμεί

να ξαγρυπνά στο πλάι μου

όταν δεν έχω άλλα κύματα

να μετρήσω. 

Το σκυλί μου παρότι

κυνηγόσκυλο ποτέ δεν

έπιασε κανέναν κατατρεγμένο

λαγό. 

Δεν ξέρει τα μονοπάτια

του δάσους, αγνοεί τα λαγούμια,

κι η όσφρηση του δεν του

χρησίμευσε σε τίποτα

άλλο πέρα από την μυρωδιά

μου. 

Το σκυλί μου είναι ειρηνικό. 

Ποτέ δεν ξεπουπούλιασε πουλί.

Δεν ξέρει τίποτα από σκάγια

κι οι πατούσες του είναι 

σαν πέλμα μωρού. 

Το σκυλί μου αναγνωρίζει

μόνο τον ήχο των

πυροτεχνημάτων και των

βεγγαλικών. 

Τουφέκι δεν μπήκε στο σπίτι

μας, δεν συνέτρεξε λόγος, 

οι πρόγονοι μας ήταν

ειρηνικοί όπως και αυτό. 

Το σκυλί μου έχει άδολη

καρδιά κι είναι πιστό στη

φύση του με έναν ανορθόδοξο

τρόπο. 

Μια βραδιά που βρήκε ένα

σκοτωμένο περιστέρι το

πλησίασε αλλά δεν το γράπωσε. 

Μάλιστα κυνήγησε μια

ύπουλη γάτα που ετοιμαζόταν

να το αρπάξει. 

Το σκυλί μου πένθησε 

για το περιστέρι και θέλησε

να επιστρέψει γρήγορα

στο σπίτι αφήνοντας τη βόλτα

στη μέση. 

Το σκυλί μου κοιμάται μαζί

κι απόψε που δεν έχω ύπνο

με βοηθά να γράψω το ποίημα.

Με ξεπερνάει. 

Με αναγνωρίζει. 

Μου συμπαρίσταται. 

Είναι η παρέα μου και το

αντίβαρο στη μοναξιά. 

Παρότι κυνηγόσκυλο

αγαπά τις απαλές κουβέρτες

κι απάνω στα χαλιά 

δεν ονειρεύεται λαγκάδια

παρά μόνο λιχουδιές. 

https://youtu.be/5RZDDHjWCkI?si=RDlvShsQgSfN8F6u