Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Η καρδιά του ποιήματος


Που είναι λοιπόν το σμαραγδί των ματιών σου;
Μήπως χάθηκε ατενίζοντας
Τα φουγάρα των καπνισμένων φορτηγίδων
Ή την ασημένια φυλλωσιά της ελιάς
Στις βραχώδεις εκτάσεις του νότου
Ξεχειλίζει ο λαιμός του ήλιου και ξυπνάει
Τη βουκαμβίλια των υπαίθριων καφενέδων
Ένας μέντορας που πολύ σου μοιάζει
Με καπαρντίνα και πράσινο χαρτοφύλακα
Στέκεται ράθυμα πίνοντας το βαρύ καφέ του
Διεισδυτική η ματιά του και λίγο περιφρονητική
Κόβεται σε χίλια κομμάτια σαν το γυαλί της λάμπας
Αντικρίζοντας τη σκιά της κανελιάς γάτας στο πεζούλι

Που είναι λοιπόν το σμαραγδί των ματιών σου;
Μήπως χάθηκε στις σιδηροτροχιές
Μιας πολίχνης κάπου κοντά στη Θήβα
Ντύθηκες τη φενάκη των μύθων κι αφέθηκες
Στα λάγνα μάτια της ολόγιομης σελήνης
Κινείσαι αργά σαν να φοβάσαι μην θραύσεις
Το κίτρινο γάντι της σιωπής που βρήκες πλάι στην αυλαία
Ακουμπάς σε ξεφτισμένες τοιχογραφίες
Κάτωχρος με ένα παράσημο χρυσό στο στήθος
Να σου θυμίζει τις νικητήριες μάχες που έδωσες
Αναπολείς περασμένα μεγαλεία τελετές κι επινίκια
Συνθήκες κλείνεις με τη γη και ερωτικά την σκαλίζεις
Οι σπόροι στο άγουρο στάχυ
Τρέφουν τη μεγάλη καρδιά του ποιήματος την ψωμώνουν

Που είναι λοιπόν το σμαραγδί των ματιών σου;
Μήπως φυλακίστηκε στην κλεψύδρα
Που μέτραγε τον χρόνο της επιστροφής σου;
Ήσουν τρομαγμένος γεμάτος φουρκέτες στο στόμα
Στο κήπο σου αγρυπνούσαν οι μενεξέδες κι οι κισσοί
Οι αγριάδες με τις λόγχες τους αμείλιχτα
Σημάδευαν το χλωμό πρόσωπο σου το έσκαβαν
Δεν αντιστεκόσουν απλά μίλαγες με τις λυγερόκορμες λεύκες
Ποιητής ήσουν κι αρπαζόσουν μαζί τους
Στα ξωκλήσια άναβες λαμπάδες ίσα με το μπόι σου
Οι μικρές Παναγίες της εσπέρας προσπαθούσαν να πιάσουν
Το χοντρό σπάγκο των ανοιξιάτικων χαρταετών
Χάδι να στείλουν στα παιδιά που έχασαν στο παιχνίδι
Που είναι λοιπόν το σμαραγδί των ματιών σου;
Μακριά καπαρντίνα και πράσινος χαρτοφύλακας
Στο ψιχάλισμα του κύματος θα σε ανταμώσω σαν μερώσει ο καιρός 

18 σχόλια:

  1. Μα πόσο όμορφα γράφεις!! πάντα με συγκινείς

    καλή σου μέρα κι ευχαριστώ που μοιράζεσαι τις λέξεις σου μαζί μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τούτο το σμαραγδί των ματιών, ανάμεσα στους στίχους σου βρίσκεται, στους τόπους τους ορατούς και τους αόρατους που αναζητούν και καταθέτουν...
    ποίησης ερωτηματικό πανέμορφο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γεύομαι την κάθε λέξη σου και ξέρω πόσο πόνεσες για να την αποκτήσεις.
    Κάτι φορές σε αποκρυπτογραφώ- κάτι φορές όχι.
    Μα, όπως και να γίνεται, στέκεις ψηλά και πάνω από το νόημα της κάθε υποτιθέμενης ερμηνείας.
    Φιλιά Ελένη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό το ταξίδι δεν τελειώνει ποτέ...

    Σε απολαμβάνω καθώς κρατάς στα δυο σου χέρια το πηδάλιο και μας ταξιδεύεις πάνω στην κόψη των κυμάτων...

    Φιλί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πόση Προσευχή να ταΐσω αυτή την Μικρή Παναγιά της εσωτερικης Σιωπής και της Αγωνίας για Ξημερώματα - όταν το σκοτάδι πνίγει το ΑΜΗΝ...

    Σαν διαμαρτυρία ακουστηκε...
    Σαν να μη χώρεσε στα φέιγ βολάν του σύγχρονου Κόσμου,
    όλο αυτό το καταρρακτώδες ποίημα,
    και κατ' ανάγκη
    -κι όμως από επιλογή του αναγνώστη-
    χαράχτηκε ανεξίτηλο στη συνείδηση,
    ακόμη και το αόρατο ΑΜΗΝ,
    που βασανιστικά αποτεφρώθηκε από το πυρωμένο βλέμμα των ματιών....


    Φιλί....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αναρωτιέμαι όλος αυτός ο πνευματικός πλούτος που αναδύεται μέσα από το ποίημα σου πώς και δε δίνει την απάντηση στο ερώτημά σου... Εκτός κι αν την έχει δώσει και είναι απλά ένα παράπονο. Αυτό όμως που έχω ξεχωρίσει μέσα από την ανάγνωση των ποιημάτων σου είναι η ευαισθησία μιας ιδιαίτερα όμορφης ψυχής, που σπάνια βρίσκει κανείς στο χώρο των ποιητών. Να'σαι καλά..., πάντα ψηλά...!!!!! Μαρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σιλένα μου τα λόγια σου ακριβά
    γιατί προέρχονται από ένα άνθρωπό που προωθεί τη τέχνη με ξεχωριστό τρόπο
    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Στρατή πραγματικά πιστεύω επαφιόμενη στη ποιητική σου ευαισθησία πως καταφέρνεις να διαβάζεις πίσω από τις λέξεις και να δαμάζεις το περιεχόμενο του κάθε ποιήματος άλλωστε ο καθένας έχει μια εντελώς προσωπική σχέση και ματιά προς το αντικείμενο που τον προσελκύει και δεν στέκεται μόνο σε μια νοηματική ανάλυση
    Ο μύθος των πραγμάτων μας πονά και μας κατακτά κι εκεί δινόμαστε ολόψυχα
    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ασάλευτε ταξιδιώτη πάνω στη κόψη των κυμάτων γράφονται και παίζονται τα καλύτερα σενάρια της ζωής
    Εγώ απλά κάποιες σκέψεις καταθέτω και είμαι πολύ αυστηρός κριτής
    Απέχουμε πολύ από τη βαθιά έννοια της ποίησης και από τη ποιητική κατάστασης που προυποθέτει πολύ μόχθο ψυχής και θέλησης
    Εργάτες και μάλιστα χειρωνάκτες είμαστε τίποτα πιο πάνω
    Καλησπέρα φίλε μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κάκια μου θαυμάζω πάντα το λόγο σου
    Εσύ σχολιάζοντας ασκείσαι στην ποιητική τέχνη και αναδιπλώνεις το πηγαίο ταλέντο σου σε ασύλληπτο βαθμό
    Είσαι ένας πραγματικός χείμαρρος που διαπερνά τα πάντα
    Καλό βράδυ να έχεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Λύχνε μου το σκηνικό της ποίησης κι ότι αυτό κρύβει είναι πάντα ζηλευτό και άκρως μυθικό
    Εμείς μόνο κάποιες ψηφίδες τοποθετούμε ακροπατώντας μη ταράξουμε
    την ιερότητα του
    Χαίρομαι πολύ για τη συνομιλία μας
    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμη αλλά πολύ επώνυμη Μαρία με τιμούν τα λόγια σου
    Το ερώτημα κρύβει κάτι το ανεκπλήρωτο μια ιδεατή κατάσταση που ελοχεύει μέσα μου και προβάλλει σαν αρχέγονο ερωτηματικό μέσα από το ποίημα
    Καλώς ήρθες καλή μου με ένα τόσο σημαντικό και καίριο σχόλιο
    Καλό βράδυ να έχεις
    Θα σε προσμένω πάλι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. πώς μπορούν να χωρέσουν τόσες δεκάδες ποιήματα μέσα σ'ένα ποίημα; τόσες εικόνες, άπειρες, μεγάλες...τόσα ταξιδέματα, όλη η ιστορία, όλοι οι άνθρωποι... η πηγή σου τρέχει και αρδεύει το είναι σου σε ποσότητα και ποιότητα που εκπλήσσει... όσες φορές κι αν σε διαβάσει κανείς...
    και κάποιοι στίχοι ανυπέρβλητοι...
    Τη ριζιμιά πέτρα των υπαίθριων βυρσοδειψίων...
    Πλαγιάζεις σε σεληνιακά πετρώματα...
    Θρηνώντας σε ερειπιώνες άυλες προσευχές...

    τόσα σύμπαντα μέσα σ'ένα σύμπαν... αδιάστατη... απειροδιάστατη η ψυχή σου...

    έχεις την αγάπη μου και το θαυμασμό μου αδελφή μου...


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αδερφέ μου Νημερτή
    συγκίνηση ένιωσα με τα λόγια σου
    δεν είναι λίγο πιστεύω να μνηστεύω τις σκέψεις με Ανθρώπους σαν εσένα
    Στους Στιβαρούς σου ώμους σου γέρνω να πιαστώ η ανάγκη μου βρίσκει εκεί αποκούμπι και αραξοβόλι απάνεμο
    Σε ευχαριστώ για ο,τι πολύτιμο μου προσφέρεις και προσπαθώ να φανώ αντάξια σου
    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. καλησπέρα

    σήμερα ήταν πολύ θαλασσινά τα ποιήματά σου

    και όχι μόνο για αυτό το γεγονός συνεκινήθην τα μάλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Φίλε aktar η θάλασσα περισφίγγει τους ιστούς της ζωής μου και με μαγεύει
    Κατοικοεδρεύει στην ψυχή μου και με δονεί
    Χαίρομαι τα μάλα αν σου άρεσε

    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ξεχωριστή η παρουσία σου Μέριλ
    και σε ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή