Ξυπνάς με των χρωμάτων την ακανόνιστη παλέτα στα χέρια

Ξυπνάς με των χρωμάτων
Την ακανόνιστη παλέτα στα χέρια...
Σαν το παιδί  ξεχνιέσαι που ακολουθεί
Τους τροχούς του ποδηλάτου
Και μειδιά στο ακτινωτό παράγγελμα τους
Μέσα από τις πηγές των ματιών σου
Αναβλύζουν τα πλήθια πάθη του κόσμου
Χορεύεις σε κέλτικους ρυθμούς
Και με ανένδοτο κι ασίγαστο πάθος
Ανάβεις την τσακμακόπετρα του ουρανού
Μη μείνει ο λύχνος σβηστός στον ερχομό μου!

Διατείνεσαι πως με λάμα σκουριασμένη
Αφαλόκοψες του Έρωτα το σκληρό πηρύνα
Και το κατόρθωσες
Δεν αμφιβάλω εν μια νυκτί μόνο
Επιχρωματίζοντας το ακάνθινο στέμμα μου
Με τις άλικες αποχρώσεις του αίματος...
Πρόσεξε με!
Χαλκέντερη έγινα για σένα
Χάρη ζητώντας από το θάνατο που με προόριζες!
Απόσταση κράτησα από τη ζωή
Για να την έχω διπλή στου ονείρου το χρηματιστήριο
Αυγαταίνω
Ταράζομαι
Συστρέφομαι
Μεταμορφώνομαι για να αποθαρρύνω τις έρευνες σου
Ζήτα μου μόνο αυτό:
Να πάω κόντρα στον άνεμο με σκληρή διάθεση ερινύας
Κλαρί να κρατώ δάφνης
Την επισφαλή σου λήθη να δω ποδοπατημένη
Θρυμματισμένος λίθος να σταθείς και να πενθείς
Το λάμδα του ονόματος μου!

Διατείνεσαι...
Πως τρωικοί πόλεμοι έγιναν φορές δύο για χάρη μου
Ασπίδα φορώντας την οιμωγή των χρωμάτων
Που σε περιέλουσαν με αγάπη γοερή
Φρόντισε τα βαρέα άρματα
Να μην μπουν εμπροσθοφυλακή
Γιατί απλά η μάχη δίνεται στους αντίποδες της Ιστορίας
Και ουδέποτε επαναλαμβάνεται στου μέλλοντος το κύμβαλο
Ξυπνάς με των χρωμάτων
Την ακανόνιστη παλέτα στα χέρια...
Κι εγώ αποποιούμαι το ενύπνιο εφιάλτη της άρνησης σου
Βαδίζοντας με σκληρή διάθεση ερινύας
Στα χαρακώματα των ρυτίδων σου βαθυκύανη
Κι αποφασισμένη να μεταμορφωθώ σε πυρά που θα μας αφανίσει!